Animal life (Polski)

zwierzęta lądowe i słodkiej wody

• 

typowe i najbardziej znane arktyczne ssaki lądowe i ptaki to te bardzo udane formy, większość z nich okołobiegunowych w dystrybucji, które przetrwały zlodowacenia plejstoceńskie prawdopodobnie zarówno na południe, jak i na północ od pokrywy lodowej: na południe wzdłuż obwodu lodowego i na północ w pobliżu lądolodu.bezludne ostoje, takie jak Północna Alaska, Cieśnina Beringa (wówczas suchy ląd) i Północno-Wschodnia Syberia, niektóre z wysp arktycznych i prawdopodobnie najbardziej wysunięta na północ Grenlandia., Należą do nich niedźwiedź polarny (zarówno morski, jak i lądowy), Karibu, Wilk Arktyczny, lis arktyczny, łasica arktyczna, zając Arktyczny, lemingi brunatne i obrożne, ptarmigan, gyrfalcon i Sowa śnieżna. Fauna ta, wraz z roślinnością żywiącą lemingi, ptarmigany i karibu, tworzy ścisły system ekologiczny, który jest praktycznie samowystarczalny. W okresie zimowym i w okresach niskiej populacji lemingów, które występują co trzy do pięciu lat, mięsożercy wykorzystują w pewnym stopniu Życie morskie i (za pośrednictwem niedźwiedzia polarnego) foki i ryby., W ekstremalnych warunkach głodu istnieje tendencja, aby śnieżne sowy i gyrfalcony szły zimą na południe, a lisy i wilki stały się padlinożercami.

Karibu jest migrantem, ale tylko pomiędzy Arktyczną tundrą a strefą iglastą (subarktyczną) na południu. Wół piżmowy jest szczególnym przypadkiem., Obecnie ograniczony do północnoamerykańskiej Arktyki (w tym Północnej Grenlandii), był wcześniej bardziej rozpowszechniony i prawdopodobnie jest gatunkiem „uchodźczym”, ściganym na daleką północ i obronnym w sensie ewolucyjnym. Występuje na Alasce i zachodniej Grenlandii, w warunkach eksperymentalnych, z obiecującymi wynikami.

Hibernacja nie jest możliwa w Arktyce, ponieważ nie ma schronień wolnych od mrozu; wszystkie niemigrantowe, ciepłokrwiste zwierzęta muszą pozostać aktywne przez całą zimę. Każda rozpoczęta hibernacja, pokazana na przykład przez wiewiórkę polarną, okazuje się aborcyjna, ponieważ zwierzęta będą drżały po obudzeniu po kilku dniach.

większość ptaków strefy arktycznej to migranci, pochodzący z zimowisk tak odległych jak południowe stany Zjednoczone, Ameryka Środkowa, Brazylia, a nawet Strefa subantarktyczna., Dzięki migracji ptaki zyskują przewagę długich północnych dni letnich i wysokiej zdolności produkcyjnej pokarmu roślinnego w krótkim, ale intensywnym sezonie wegetacyjnym. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że pożywienie nie jest czynnikiem ograniczającym letnie populacje ptaków w Arktyce, z wyjątkiem gatunków ściśle drapieżnych podczas lat niedoboru zdobyczy. Typowe ptaki lądowe i słodkowodne strefy Podbiegunowej to redpoll, Laponia longspur, snowbird, wheatear, pipit, niektóre siewki i sandpipers, loons, ptarmigans skalny, kaczki i gęsi.,

w strefie Podbiegunowej nie ma gadów, ze względu na brak mrozoodpornych ostoi zimowych, ale jeden płaz, żaba Drzewna, penetruje na północ od linii drzew w arktycznej Kanadzie. Rozmnaża się w lipcu i na początku sierpnia w stawach i małych jeziorach, a resztę roku spędza zakopany w błocie na dnie. Błoto nie zamarza, a żaby są w stanie oddychać przez skórę, czego gady nie mogą zrobić.,

ryby słodkowodne reprezentowane są tylko przez kilka gatunków: Bielik, pstrąg jeziorny i pstrąg plamisty, lipień Arktyczny, dwa gatunki stickleback, ALASKAN blackfish i Arctic char. W niektórych regionach na północ od linii drzew penetrują miętus, szczupak północny i łosoś atlantycki.

fauna bezkręgowców lądu Arktycznego i słodkiej wody składa się głównie z owadów, w tym Głównych plag północy, komarów i muflonów. Wśród najbardziej północnych nawigatorów są pewne gatunki pająków, które zimują nawet na północnej wyspie Ellesmere., Skorupiaki są reprezentowane przez rozgałęzienia, które stanowią ważną część życia w stawach arktycznych, oraz przez copepody. Ponadto istnieje bardzo znaczna liczba mniejszych gatunków należących do wielu fyli.