9.1 B: formy sygnalizacji

Sygnalizacja Parakrynowa

sygnały działające lokalnie między komórkami, które są blisko siebie nazywane są sygnałami parakrynowymi. Sygnały parakrynowe poruszają się poprzez dyfuzję przez macierz zewnątrzkomórkową. Tego typu sygnały zwykle wywołują szybkie odpowiedzi, które trwają tylko krótki czas. W celu utrzymania odpowiedzi zlokalizowanej, cząsteczki ligandu parakrynowego są zwykle szybko rozkładane przez enzymy lub usuwane przez sąsiednie komórki., Usunięcie sygnałów przywróci gradient stężenia dla sygnału, pozwalając im szybko rozproszyć się przez przestrzeń wewnątrzkomórkową, jeśli zostaną ponownie uwolnione.

jednym z przykładów sygnalizacji parakrynowej jest przekazywanie sygnałów przez synapsy między komórkami nerwowymi. Komórka nerwowa składa się z ciała komórkowego, kilku krótkich, rozgałęzionych rozszerzeń zwanych dendrytami, które odbierają bodźce, i długiego rozszerzenia zwanego aksonem, który przesyła sygnały do innych komórek nerwowych lub komórek mięśniowych. Połączenie między komórkami nerwowymi, w którym następuje transmisja sygnału, nazywa się synapsą., Sygnał synaptyczny jest sygnałem chemicznym, który przemieszcza się między komórkami nerwowymi. Sygnały w komórkach nerwowych są propagowane przez szybko poruszające się impulsy elektryczne. Gdy impulsy te docierają do końca aksonu, sygnał dalej dociera do dendrytu następnej komórki, uwalniając ligandy chemiczne zwane neuroprzekaźnikami przez komórkę presynaptyczną (komórkę emitującą sygnał). Neuroprzekaźniki są transportowane przez bardzo małe odległości między komórkami nerwowymi, które nazywane są synapsami chemicznymi., Niewielka odległość między komórkami nerwowymi pozwala na szybkie przemieszczanie się sygnału; umożliwia to natychmiastową reakcję.