podczas gdy Frederick Law Olmsted (1822-1903) jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojego projektu Central Parku w Nowym Jorku, the Connecticut native i jego firma architektoniczna krajobraz faktycznie stworzył wiele scen piękna w całym kraju. Wśród nich: parki i systemy parkway, różnorodne tereny rekreacyjne, kampusy uniwersyteckie i instytucjonalne, obszary miejskie i podmiejskie, planowane społeczności, cmentarze i specjalistyczne krajobrazy dla arboreta i ekspozycji., Pod wieloma względami Olmsted miał szczęście, że miał pobłażliwego ojca, który był gotów finansować go i jego szeroki wachlarz przedsięwzięć — w tym kupca, praktykanta marynarza, wydawcę, rolnika doświadczalnego, autora, administratora publicznego i kierownika kopalni — dopóki nie znalazł powołania do życia w 1865 roku. Wtedy, w wieku 43 lat, postanowił w pełni poświęcić się architekturze krajobrazu, prawie dekadę po tym, jak współprojektował Central Park.,
„Frederick Law Olmsted był innowatorem, autorem, urzędnikiem publicznym, urbanistą i” ojcem Architektury Krajobrazu”, którego niezwykłe projekty dosłownie zmieniły amerykański krajobraz”, mówi Anne Neal Petri, prezes i dyrektor generalny National Association for Olmsted Parks, w wywiadzie e-mailowym. „Podczas gdy jego fizyczne krajobrazy są niezwykłą spuścizną, wartości stojące za nimi są równie ważne., Olmsted zrozumiał, że przemyślane projektowanie i planowanie parków i przestrzeni publicznych ma silny wpływ społeczny, środowiskowy, ekonomiczny i zdrowotny na życie ludzi i społeczności.”
niegdyś w dużej mierze własnością bogatych, publicznych parków i przestrzeni obywatelskich, Olmsted uważał, były „przestrzeniami demokratycznymi”, które należały do wszystkich Amerykanów. „Uważał, że dobrze zaprojektowane i utrzymane parki i krajobrazy mają moc jednoczenia i wzmacniania społeczności, zapewniając miejsce odpoczynku i odmłodzenia dla wszystkich, niezależnie od klasy, bogactwa lub pochodzenia etnicznego”, mówi Petri., „Na długo zanim nauka potwierdziła jego poglądy, zrozumiał moc parków do ożywienia zdrowia publicznego poprzez przywrócenie ludziom połączenia z naturą.
„pod wieloma względami był reformatorem społecznym, zdając sobie sprawę, że krajobraz może rozwijać zdrowie psychiczne i fizyczne w czasach, gdy miasta były brudne, zatłoczone i niezdrowe” – dodaje. „Nazwał parki ” płucami miasta”, ponieważ zostały zaprojektowane tak, aby były zdrowymi miejscami dla mieszkańców miasta., Na długo przed Richard Louv ukuł frazę „zaburzenia deficytu natury”, Olmsted zdał sobie sprawę z znaczenia przywrócenia kontaktu ludzi z naturą, zwłaszcza jak coraz więcej ludzi przeniósł się do miast. Interesujące jest to, że za jego czasów lekarze zaczęli przepisywać spacery w Central Parku jako terapię. To było dokładnie to, co zamówił architekt krajobrazu.”
W sumie w ciągu swojej kariery Olmsted zaprojektował 100 parków publicznych i terenów rekreacyjnych, a on i jego następcy stworzyli ponad 1090 parków publicznych i systemów parkway w okresie 100 lat., „Całkiem niesamowite!”mówi Petri. Oto spojrzenie na osiem słynnych parków, które zaprojektował, plus jeden malutki, o którym możesz nie wiedzieć.
Reklama
reklama
Central Park, Nowy Jork
w 1857 roku młody architekt z Londynu, Calvert Vaux, poprosił Olmsteda o dołączenie do niego w przygotowaniach do konkursu Central Park., W tym czasie Olmsted służył jako pierwszy superintendent Central Parku, stanowisko, które Vaux przyjął dałoby Olmsted unikalną wiedzę o topografii. „Olmsted nigdy wcześniej nie przedstawił projektu parku publicznego, ale ich zgłoszenie, znane jako „plan Greensward”, było wyjątkowe pod względem kreatywności i piękna”, mówi Petri. „Jak wielu z nas, Olmsted i Vaux pracowali do ostatniej sekundy, aby przesłać projekt., Dokumenty Fredericka Law Olmsteda zauważają, że gdy przybyli, aby przedstawić swój plan, biura zostały zamknięte i musieli obudzić woźnego i zostawić u niego swoje poddanie.”
jak się okazuje: ich prezentacja była inspirowana. Zawierała ona poglądy przed i po, które pozwoliły komisarzom wyobrazić sobie, jak park będzie wyglądał po Olmsted i Vaux zakończyli swoje prace. „Miały być przejścia na otwartej przestrzeni, a także bardziej nierówny teren” – mówi Petri., „Przewidując, że Nowy Jork stanie się pewnego dnia wielką metropolią, zarówno Vaux, jak i Olmsted planowały intensywne nasadzenia na obrzeżach parku, aby wykluczyć widoki i dźwięki przyszłego miasta oraz zapewnić odwiedzającym spokojne i odnowione miejsce.”
Prospect Park, Brooklyn, Nowy Jork
zaprojektowany przez Olmsted i Calverta Vaux w połowie XIX wieku, ten 585-akrowy (237-hektarowy) greenspace został otwarty dla publiczności w 1867 roku, kiedy został tylko częściowo zbudowany, a później został uznany za malowniczy punkt orientacyjny przez Komisję Ochrony Zabytków miasta w 1975 roku., Dziś Prospect Park — zwany „podwórkiem Brooklynu” – każdego roku wita ponad 10 milionów odwiedzających, aby cieszyć się koncertami w swoim zespole shell, zoo, sprzętem do zabaw dla dzieci, rowerami wodnymi na malowniczym jeziorze i kilometrami dróg dla biegaczy, spacerowiczów i rowerzystów. Jest to świetny przykład pastoralnego stylu architekta krajobrazu, który można zobaczyć na wspaniałej 75-akrowej (30-hektarowej) długiej łące. „Jest to Otwarta przestrzeń zieleni, „mówi Petri,” z małymi zbiornikami wody i rozproszonymi drzewami i gajami zaprojektowanymi tak, aby były kojące dla oka i „regenerujące” w duchu.,”
Emerald Necklace, Boston
ta kręta sieć zieleni rozciągająca się po całym Bostonie składa się z Arboretum Arnold, Franklin Park i Back Bay Fens. Zielone przestrzenie – każdy określany jako jeden z „klejnotów” naszyjnik-czuje się jak własny charakterystyczny i naturalny krajobraz. I to celowo., Wizja parków miejskich Olmsted jest sanktuariami od zgiełku i męstwa życia miejskiego, gdy podróżujesz 7-milową (11-kilometrową) serią łąk, bagien i dróg. Kiedy Olmsted z powodzeniem zastosował tę teorię projektowania do nowojorskiego Central Parku, Boston przyjął to do wiadomości i ostatecznie zatrudnił go w 1870 roku do budowy nie tylko jednego dużego parku, ale całego systemu parkowego, w którym Bostończycy mogli ” łatwo przejść, gdy dzień pracy zostanie zakończony, i gdzie mogą spacerować przez godzinę, widząc, słysząc i nie czując zgiełku i słoika ulic.,”W 1895 roku, po około 20 latach pracy, Olmsted został ukończony. W 1883 r. osiedlił się w Brookline, otwierając biura dla pierwszej w kraju firmy zajmującej się architekturą krajobrazu w swoim domu i kontynuując pracę w miejskiej sieci parków.
Biltmore Estate, Asheville, Karolina Północna
3-milowa (5-kilometrowa) droga dojazdowa ciągnąca się od wioski Biltmore do Biltmore House w Asheville, Karolina Północna, nie jest przypadkiem. Jest to wynik bardzo zamierzonego i złożonego projektu Olmsted, który prezentuje idealne połączenie lasu i krajobrazu bez twardych krawędzi, aby oddzielić te dwa, i celowego braku widoków na dalekie odległości., Wyjaśnia Parker Andes, dyrektor ogrodnictwa, na stronie internetowej Biltmore, Droga podejścia jest pierwszą ważną cechą ogrodu i krajobrazu, którą widzisz na osiedlu, dając odwiedzającym prawdziwe poczucie umiejętności Olmsted. Jako podstawę swojego planu wykorzystał rodzime materiały roślinne, dodając 10 000 rododendronów jako element tła drogi. Wykorzystywał także Laury górskie, rodzime i japońskie oraz inne rośliny. Evergreeny na pierwszym planie dodają bogactwa, delikatności i tajemnicy, a odmiany rzecznej trzciny i bambusa oferują nutę egzotyki i tropikalności., Umieścił nisko rosnące rośliny wzdłuż Potoku i krawędzi napędu. Aby uzyskać różnorodność kolorów w zimie, użył odpornych oliwek, wiecznie zielonych z oliwkowym odcieniem, jałowców, czerwonych cedrów i cisów — wszystko po to, aby stworzyć złożoność światła i cienia, które definiują malowniczy styl.
Reklama
Reklama
Mount Royal, Montreal, Kanada
pierwszy park Olmsted zaprojektowany po tym, jak on i Vaux rozwiązali partnerstwo. W celu podkreślenia górzystej topografii regionu, Olmsted postanowił uczynić górę bardziej górzystą poprzez wykorzystanie przesadzonej roślinności — takiej jak cieniste drzewa na dole ścieżki powozowej, która wspina się na górę — aby przypominała dolinę., Roślinność stawała się rzadsza, gdy odwiedzający szedł coraz wyżej, kończąc iluzję przesadnej wysokości. Olmsted chciał zainstalować wielkie górskie pastwisko i Jezioro, ale miasto zdecydowało się na zbiornik wodny, więc Olmsted zaplanował wokół niego wielką promenadę. Niestety w połowie lat 70. Montreal popadł w depresję i wiele planów Olmsted zostało porzuconych. Droga powozowa została zbudowana, ale została wykonana pospiesznie i bez względu na pierwotny plan. Nie przeprowadzono żadnych wyborów dotyczących roślinności, a zbiornik nigdy nie został zbudowany.,
Tereny amerykańskiego Kapitolu i Białego Domu
„przez prawie 20 lat Olmsted nadzorował rozwój terenów Kapitolu”, mówi Petri. „W 1874 roku Kongres zlecił Olmstedowi planowanie i nadzorowanie ulepszeń krajobrazu. To było Olmsted, który dał Kapitol Grounds dostojne formalności, aby zwiększyć piękno architektoniczne Kapitolu.,”Oryginalny projekt Olmsteda wymagał planu terenu, który zjednoczyłby Biały Dom, Kapitol i inne agencje rządowe, aby symbolizować Unię narodu. Jego plany zostały jednak odrzucone, ponieważ pozwolono mu na zagospodarowanie jedynie 50 akrów (20 hektarów) wchodzących wówczas w skład Kapitolu.
nie mogąc stworzyć parku w otoczeniu Kapitolu — z powodu 21 ulic dotykających terenu, z 46 wejściami zarówno dla pieszych, jak i samochodów — zaprojektował zamiast tego malowniczą scenę, która podkreślała piękno Kapitolu w miejscach, w których można było zobaczyć cały budynek., Olmsted otrzymał tylko 1500 dolarów za oryginalny projekt terenu. Otrzymał również pieniądze na koszty podróży, pensje dla swoich najemników i spory budżet 200,000 dolarów na ulepszenia terenów Kapitolu. Podczas 18 lat jako architekt krajobrazu Kapitolu, Olmsted pracował nad stworzeniem sceny, w której podkreślony zostanie architektoniczny triumf Kapitolu. Podczas gdy naturalne piękno terenu oferowałoby wygodę i ukojenie dla odwiedzających i zwiedzających miasta, nie zastąpiłyby One widoków Kapitolu i linii widokowych.,
Washington Park, Chicago
ten potencjalny National Historic Landmark jest klasyfikowany jako jeden z wielkich „parków wiejskich Olmsted.”Stanowi część systemu South Park w Chicago, jest to jedyny system Parku Środkowego Zachodu zaprojektowany przez Olmsteda i jego znanego kolegę Calverta Vaux. Olmsted zaczął opowiadać się za systemem parków i bulwarów w Chicago podczas wizyty w mieście podczas wojny secesyjnej., W lutym 1869 roku ustawodawca stanu Illinois uchwalił trzy ustawy, które utworzyły System parków i bulwarów dla Chicago. W wyniku tych działań powstała Komisja ds. South Park oraz Olmsted i Vaux. Nowo powołana Rada Komisarzy zidentyfikowała 1055 akrów (427 hektarów) ziemi (większej niż Central lub Prospect Park) 6 mil (10 kilometrów) na południe od centrum miasta dla parku, wraz z bulwarami, które połączyłyby nowe parki z centrum i systemem West Park.,
pierwotnie nazywany South Park, nieruchomość składała się ze wschodniej i zachodniej dywizji: Jackson Park, 593-akr (240-hektar) Lakefront tract; Washington Park, 372-akr (150-hektar) prostokąt lądu prerii; i Midway Plaisance, 90-akr (36-hektar)pięć bloków liniowych boulevard łączących dwa. Komisarze zatrudnili Olmsteda i Vaux do stworzenia oryginalnego planu South Park, a oni opublikowali swój ambitny plan w 1871 roku, na kilka miesięcy przed Wielkim pożarem Chicago., Projekt parku pasterskiego obejmował budowę zieleni, Wielkiej łąki i pagórków. Washington Park został zrealizowany według projektu Olmsteda, a pod koniec 1880 roku około dwie trzecie parku zostało zbudowane pod nadzorem budowlanym innego znanego architekta krajobrazu, H. W. S. Clevelanda.
The World 's Columbian Exposition of 1893 in Chicago
Olmsted był odpowiedzialny za projektowanie krajobrazu na World' s Columbian Exposition w Chicago., „Wiele osób zna ekspozycję dzięki bestsellerowej książce Erika Larsena „Diabeł w białym mieście”, mówi Petri. „Zostało nazwane ” Białym Miastem”, ponieważ Targi składały się z szerokiego wachlarza białych budynków, w których mieściły się wystawy. W obliczu wszystkich tych budynków Olmsted wykorzystał krajobraz, aby zmiękczyć wrażenia i połączyć mieszkańców miasta z odmładzającymi i zdrowymi korzyściami natury.,”Na zakończenie wystawy, w 1895 roku, Olmsted i jego syn, John Charles, powrócili, aby zrewidować i udoskonalić krajobraz — teraz bez ingerencji budynków ekspozycyjnych. W ich ostatecznym projekcie wyraźnie zaznaczono, że budynek Nauki i przemysłu ma być najwyższą i jedyną budowlą na brzegu jeziora, aby budynek nie zawładnął krajobrazem. Starali się zapewnić, że Jackson Park zapewni wyjątkowe udogodnienia i nieskazitelne doświadczenie natury dla przyszłych pokoleń.,
A teraz o jednym, o którym może nie słyszałeś: Olmsted Linear Park, Atlanta, Georgia
w 1890 roku biznesmen z Atlanty Joel Hurt zaangażował Olmsted do opracowania planu rozwoju obszaru znanego obecnie jako Druid Hills. Firma Olmsted przystąpiła do przedstawienia wstępnego planu Hurt w 1893 roku, który po raz pierwszy rozplanował sześciosegmentowy Park Linowy. Firma zrealizowała ostateczny plan w 1905 roku, dwa lata po śmierci Olmsted, i pozostała zaangażowana w prace do 1908 roku, kiedy nieruchomość została przejęta przez Druid Hills Corp., Obszar został następnie rozbudowany, a park ukończony pod kierownictwem magnata Coca-Coli Asa G. Candlera, stając się standardem, według którego mierzone byłyby inne obiekty Atlanty. W latach 1980-tych, Georgia Department of Transportation rozpoczął prace nad czteropasmową autostradą, która przecinałaby Olmsted Linear Park. Zaniepokojeni mieszkańcy połączyli się, aby pokonać drogę, ratując historyczne dzielnice miasta i park.,
Leave a Reply