(wstęp…)
układ naczyniowy jest siecią komórek roślinnychodpowiedzialnych za przepływ wody, minerałów ,żywności( cukrów), hormonów i innych ważnych substancji wewnątrz roślin.
woda w glebie jest pobierana przez korzenie poprzez połączenie osmozy i spójności. Osmoza jest wzorem ruchu wody przez błonę przepuszczalną przez wodę, taką jak błona komórkowa., Jeśli dwie ciecze są oddzielone przez taką membranę, woda będzie poruszać się z bardziej rozcieńczonego roztworu, jeden z niższym stężeniem rozpuszczonych jak sól, iw bardziej koncentratedsolution (rysunek 5.2). Ruch ten będzie kontynuowany, dopóki oba roztwory nie będą miały takiego samego stężenia substancji rozpuszczonych na objętość wody. Jeśli stężenie solutes jest większe w komórkach korzeniowych niż w glebie, woda przeniesie się do korzeni. Utrata wody z transpiracji zwiększa stężenie substancji rozpuszczonej w liściach, a więc woda jest nadal pobierana przez roślinę przez osmozę.,
rysunek 5.2 osmoza
Spójność cząsteczek wody, wraz z transpiracją iosmosis, powoduje ciągły przepływ wody do góry rośliny. Po wyczerpaniu się gleby do miejsca więdnięcia (sekcja 10.3.1) osmoza i spoistość nie będą już wystarczająco silne, aby wyprowadzić wodę z gleby do gleby.
Dikoty i monokoty to dwie główne grupy roślin ogrodowych.Ich układy naczyniowe są ułożone inaczej., Dykoty to te rośliny, takie jak fasola, Dyniowate, Amaranty i wiele drzew owocowych, które mają w swoich nasionach dwa lub liście nasion i rozgałęziające się liście. Monokoty mają tylko jeden liścień i zwykle żyły wich liściach są równoległe do siebie, biegnąc wzdłuż liścia, jak wmaize, cebula, palma daktylowa i większość zbóż. W większych nasionach różnica między monokotem a dykotem jest oczywista. Na przykład ziarno fasoli może być łatwo rozdzielone na dwie połówki, liścienie. Ziarno kukurydzy jednak nie rozdziela się, ponieważ ma tylko jeden mały liścień.,
xylem jest częścią układu naczyniowegozostaje woda i składniki odżywcze od korzeni do liści. W monokotach ksylemty rozrzucone są w wiązkach biegnących wzdłuż rośliny, przez liście, łodygi i korzenie. U dikotów tkanka ksylowa występuje w discretelayer, który w łodydze otacza centrum pinii. W korzeniach dikotowych ksylem jesttkanka w rdzeniu (rysunek 5.3).
cukry wytwarzane przez fotosyntezę (sekcja 5.3) i wiele hormonów regulujących wzrost wytwarzanych przez końcówki wzrostu roślin przepływają przez floem., Uważa się również, że osmoza jest źródłem ruchu substancji we floemie. Gdy stężenie cukrów wytwarzanych przezfotosyntezę wzrasta we floemie, woda z ksylemu wchodzi do tych komórek, zwiększając w nich ciśnienie. Wymusza to ruch roztworu do komórek przy niższym stężeniu i ciśnieniu, aż dotrze do miejsca, w którym cukier jest potrzebny lub może być przechowywany do późniejszego wykorzystania., Ponieważ większość fotosyntezy występuje na zewnętrznych i górnych warstwach rośliny, tych obszarach liści narażonych na działanie promieni słonecznych,ruch roztworów w floemie jest przede wszystkim do wewnątrz w kierunku głównego pnia i w dół do korzeni, gdzie jest niewiele lub nie ma fotosyntezy. Czasami płyny w ksylemie i floemie nazywane są sokiem.
u monokotów tkanki phloema i ksylema zgrupowane są w wiązki biegnące pionowo przez roślinę. W dikotach floem jest warstwą polistyrenową oddzieloną od ksylemu cienką warstwą tkanki kambialnej(rysunek 5.3)., Te ciągłe warstwy floemu i tkanki kambialnej umożliwiają tworzenie i układanie warstw dikotów (sekcje 7.6 i 7.7), podczas gdy w przypadku monokotów techniki te nie są możliwe.
Zewnętrzna powierzchnia zielonych części roślin jest gładka. Pod naskórkiem w zielonych pędach i łodygach leży kora, tkanka otaczająca układ naczyniowy. U dwuliściennych zewnętrzna warstwa pnia i gałęzi nazywana jest korą, która odnosi się do całej tkanki od kambium i floemu do zewnętrznej powierzchni., W Korie kora i naskórek są zastępowane przez bardziej sztywny, drewnopodobny materiał zwany korkiem, który zawiera warstwę martwych komórek na zewnętrznej powierzchni.
5.2.1 korzenie
chociaż zwykle nie są widoczne, korzenie są jedną z najważniejszych części rośliny. Korzenie zapewniają wsparcie strukturalne roślinom w glebie, a absorbują wodę i składniki odżywcze w glebie, transportując je do systemu pędów, naziemnej części rośliny. Włosy korzeniowe to drobne „włosy”, które wyrastają z naskórka korzenia, tuż nad aktywnie rosnącą częścią korzeni i końcówką korzenia., Włosy korzeniowe zapewniają dużą powierzchnię korzenia i są bardzo ważne dla wchłaniania wody i składników odżywczych. Niektóre rośliny mają duże, mięsiste korzenie, które magazynują energię i wodę dla rośliny. Wiele z tych dużych korzeni są powszechnie spożywane, takie jak słodkie ziemniaki, marchew, buraki iassava.
istnieją dwa łatwe do zidentyfikowania wzorce wzrostu korzeni: włóknistych i korzeni tapowych (rysunek 5.4). Włókniste korzenie rozprzestrzeniają się i opadają w masie drobnych korzeni, z których żaden nie dominuje., Włókniste systemy korzeniowe obejmują wiele korzeni drugorzędnych i trzeciorzędnych lub korzeni bocznych, które wyrastają ze starszego korzenia i dlatego nie rosną prosto w dół (patrz rysunek 5.1 w sekcji 5.1). Monokoty, takie jak kukurydza i sorgo, mają często włókniste systemy korzeniowe. Rośliny ogrodowe, które są dicots, na przykład marchew, okra, chilis, papryka słodka i amarant, mają korzeń tap, dominantvertical korzeń z innych mniejszych korzeni wyrastających z niego. Korzenie te mogą wykorzystywać wodę głęboko pod powierzchnią gleby. Wiele suchych drzew owocowych, takich jak ascarob i oliwa, ma również korzeń kranu., Kiedy korzenie kranu dojrzałych roślin sąodcinane, na przykład podczas przesadzania, rośliny mogą umrzeć. Niektóre z tych roślin mogą odbudowywać się, rozwijając alternatywne korzenie we wzorze podobnym do systemu włóknistego korzenia. Jednak nastąpi to tylko wtedy, gdy roślina jest młoda, energiczna ijego system strzelania jest stosunkowo mały.
systemy korzeniowe roślin różnią się również w zależności od wielu czynników, w tym gleby, schematów nawadniania,dystrybucji składników odżywczych, gęstości roślin i sąsiednich roślin. Systemy korzeniowe mają dużą możliwośćrozrost kompensacyjny., Oznacza to, że na obszarach gleb, w których warunki są korzystne, korzenie rozmnażają się, kompensując obszary strefy korzeniowej, które są mniej korzystne. Jest to ważne, aby wziąć to pod uwagę przypodręczanie młodych roślin, ponieważ system korzeniowy rozwinie się najsilniejgdzie istnieje stała wilgotność. Jeśli nawadnianie jest częste i płytkie, na przykład 10-15 cm (4-6 cali), roślina rozwinie płytki system korzeniowy.W gorących, suchych warunkach wilgoć w tej warstwie powierzchniowej jest szybko tracona przezevaporation., Rośliny płytko ukorzenione będą wymagały większej ilości wody stosowanej w nawadnianiu częściej niż rośliny, które otrzymały głębsze i mniej częstsze nawadnianie, zachęcając je do rozwoju głębokiego systemu korzeniowego.
rysunek 5.3 struktura łodyg i korzeni Monokotów i Dykotów
rysunek 5.4 rodzaje korzenia
słabe drenowanie i przesiąkanie powodują również płytkie zakorzenienie, ponieważ korzenie unikają podmokłej gleby., Wzorce podlewania, które zachęcają do płycizny, mogą prowadzić do innych problemów, takich jak zasolenie (sekcja 12.6.2) lub sadzenie korzeni głównie w górnych warstwach gleby, gdzie temperatury są wysokie, które mogą hamować wzrost i zabić roślinę w ciężkich przypadkach. Z tych powodów, podczas podlewania ustalonych sadzonek i starszych roślin, ważne jest, aby zmoczyć olej do co najmniej 15-40 cm (6-16 cali), a poniżej tego dla drzew, aby zachęcić do głębokiego wzrostu korzeni., Jednakże, ponieważ wzrost wyrównawczy jest stopniowymprocesem, nie należy nagle rezygnować z częstych płytkich irygacji, aby uniknąć częstych irygacji głębokich bez fazy przejściowej głębokich, ale mniej i mniej częstych irygacji.
na wzrost korzeni wpływa również Tekstura i struktura gleby(sekcja 9.3.1). Korzenie będą rosły tam, gdzie warunki glebowe są najlepsze, na przykład tam, gdzie dodano kompost i obornik oraz gdzie struktura gleby umożliwia łatwe przenikanie korzeni, powietrza i wody., Wyjątkowo ciężkie, gliniaste gleby o małej strukturze utrudniają wzrost korzeni i mogą stać się grube i zdeformowane od próby przepchnięcia przez glebę.
z korzeni gleby uzyskuje się składniki odżywcze, takie jak azot ifosfor, które są niezbędne do zdrowego wzrostu roślin. W niektórych przypadkach jest to możliwe dzięki wzajemnie korzystnym lub symbiotycznym relacjom między korzeniami roślin a mikroorganizmami glebowymi. Symbiozy mikoryzowe (pole 9.5 w sekcji 9.5) umożliwiają roślinom wykorzystanie większej ilości fosforu, cynku lub miedzi w glebie.,1 symbioza między Rhizobiumbacteria i korzeniami roślin strączkowych sprawia, że azot w powietrzu jest dostępny dla rośliny, jednocześnie wzbogacając glebę (sekcja 9.5.2).
Leave a Reply