Złoty cielec, Bożek czczony przez Hebrajczyków w okresie wyjścia z Egiptu w XIII wieku p. n. e.i w epoce Jeroboama I, króla Izraela, w X wieku p. n. e. Wspominany w 2 Księdze Mojżeszowej 32 i 1 Księdze Królewskiej 12 W Starym Testamencie, Kult złotego cielca jest postrzegany jako najwyższy akt apostazji, odrzucenie wiary, którą kiedyś wyznał. Postać ta jest prawdopodobnie przedstawieniem egipskiego boga byka Apisa we wcześniejszym okresie oraz Kananejskiego boga płodności Baala w tym ostatnim.,
w Księdze Wyjścia 32 Hebrajczycy uciekający z Egiptu prosili Aarona, brata ich przywódcy Mojżesza, aby uformował złotego cielca podczas długiej nieobecności Mojżesza na górze. Synaj., Po powrocie z góry z tablicami Zakonu i widząc ludzi czczących złotego cielca, Mojżesz złamał tablice (symbol zerwania przymierza z Bogiem) i kazał bożkowi stopić, sproszkować i wymieszać z wodą. Ludzie musieli pić mieszankę, gehennę, aby oddzielić niewiernych (którzy później zginęli w zarazie) od wiernych (którzy żyli). Broniąc wiary w Boga objawionego Mojżeszowi przed czcicielami cielca byli Lewici, którzy stali się kast kapłańskich.
Leave a Reply