Pseudomonas aeruginosa morphology, growth characteristics and microscopic appearance of P.aerginosa. Images of Pseudomonas aeruginosa, infections caused by Pseudomonas aeruginosa.

Pseudomonas aeruginosa

Pseudomonas aeruginosa is a Gram-negative, rod-shaped, motile organism (polar flagella) which characteristically produce water-soluble pigments which diffuse through the medium., Najbardziej znane to piocyjanina (niebiesko-zielona), pioverdyna (żółto-zielona, fluorescencyjna) i piorubina (czerwono-brązowa, wytwarzana przez niewielką część szczepów). Jest powszechnie spotykany jako wolny żyjący w wilgotnych środowiskach, ale jest również patogenem roślin, zwierząt i ludzi.
Pseudomonas aeruginosa jest często wstępnie identyfikowany przez jego typowy zapach in vitro. Zapach opisywany jest jako winogronowy, tortilla-like lub „Philadelphus coronarius-like” (produkcja aminoacetofenonu). Nie jest aktywnym fermentatorem węglowodanów i wytwarza kwas, ale nie ma gazu w glukozie i jest laktozo-ujemny., Wynik testu oksydazy i katalazy na obecność P. aeruginosa jest pozytywny.
chociaż atmosfera tlenowa jest niezbędna do optymalnego wzrostu, większość szczepów rozmnaża się powoli w środowisku beztlenowym, jeśli azotan jest obecny jako akceptor wodoru. Jest w stanie rosnąć w temperaturze 42°C. połączenie produkcji piocyjaniny i zdolności do wzrostu w temperaturze 42°C jest wystarczające, aby odróżnić P. aeruginosa od innych Pseudomonas spp. (np. P. fluorescens, P. putida, P. stutzeri, P. putrefaciens).Niektóre szczepy P. aeruginosa mogą nie wytwarzać piocyjaniny.,

Pseudomonas aeruginosa jest patogenem oportunistycznym, który infekuje oparzenia, rany, nacięcia chirurgiczne i miejsca cewnikowania. Jest najczęstszą przyczyną zakażeń oparzeń i ucha zewnętrznego(zapalenie ucha zewnętrznego). W rzadkich przypadkach może powodować pneumonie nabyte przez społeczność, a także pneumonie związane z respiratorem.
P. aeruginosahas ma ogromny potencjał rozwoju oporności na antybiotyk, o czym świadczy fakt, że jego genom zawiera największą znaną wyspę oporności z ponad 50 genami oporności (Wikipedia)., Jest to „paradoks antybiotykowy”, ponieważ pierwszym antybiotykiem odkrytym we współczesnym świecie była piocyjanaza, odkryta w 1888 roku przez E. DE Freudenreicha. Była to mieszanina kilku substancji antybakteryjnych: piocyjaniny, 1-hydroksyfenazyny i frakcji oleistej. Ten naturalny antybiotyk był w stanie zabić dur brzuszny, błonicę i bakterie dżumy.
Piocyjanaza była produkowana komercyjnie, ale niestety była niestabilna i toksyczna.(piocyjanina i 1-hydroksyfenazyna są również lekami przeciwgrzybiczymi aktywnymi przeciwko Candida albicans i Aspergillus fumigatus; Kerr J R et al., 1999).,>