Pożar Reichstagu

27 lutego 1933 roku budynek niemieckiego parlamentu (Reichstag) spłonął w wyniku podpalenia. Przywódcy nazistowscy i ich partnerzy z Koalicji nacjonalistycznej wykorzystali ogień, aby przekonać prezydenta Paula von Hindenburga, że komuniści planują gwałtowne powstanie, aby wykoleić „narodową odnowę Niemiec”.- Twierdzili, że aby temu zapobiec, potrzebne są przepisy Nadzwyczajne., Ustawa „o ochronie narodu i Państwa”, powszechnie znana jako dekret o pożarze Reichstagu, zniosła szereg zabezpieczeń konstytucyjnych i utorowała drogę dyktaturze nazistowskiej.

korzystając z nadzwyczajnych uprawnień konstytucyjnych, gabinet Adolfa Hitlera wydał 4 lutego 1933 r.dekret o ochronie narodu niemieckiego. Dekret ten nałożył ograniczenia na prasę i upoważnił policję do zakazania spotkań politycznych i marszów, skutecznie utrudniając kampanię wyborczą., Jako środek tymczasowy, po nim nastąpiło bardziej dramatyczne i trwałe zawieszenie Praw Obywatelskich po spaleniu 27 lutego budynku parlamentu.

chociaż pochodzenie pożaru jest wciąż niejasne, w propagandowym manewrze rząd koalicyjny (naziści i niemiecka nacjonalistyczna Partia Ludowa) obwiniał komunistów. Wykorzystali oni ogień Reichstagu, aby uzyskać zgodę prezydenta von Hindenburga na Nadzwyczajny dekret, dekret „o ochronie narodu i Państwa” z 28 lutego, Dzień po spaleniu Reichstagu., Powszechnie znany jako dekret przeciwpożarowy Reichstagu, regulacje zawiesiły prawo do zgromadzeń, wolności słowa, wolności prasy i innych konstytucyjnych zabezpieczeń, w tym wszystkich ograniczeń w dochodzeniach policyjnych.

uzasadniając fałszywe założenie, że komuniści planują powstanie w celu obalenia Państwa, dekret o pożarze Reichstagu zezwalał reżimowi na aresztowanie i uwięzienie przeciwników politycznych bez konkretnych zarzutów, rozwiązywanie Organizacji Politycznych i tłumienie publikacji., Ponadto rząd centralny miał prawo do obalenia prawa stanowego i lokalnego oraz obalenia władz państwowych i samorządowych.

prasa nazistowska opisywała pożar Reichstagu jako dzieło komunistów i sygnał do ich planowanego powstania. Nawet amerykańska niezależna kronika filmowa Fox odzwierciedlała niemiecką wersję rządową. Chociaż komuniści w rzeczywistości nie opracowali żadnych planów powstania, wpływ propagandy i terroru na istniejące obawy przed komunistycznym przejęciem przekonał wielu Niemców, że decydujące działanie Hitlera uratowało naród przed ” bolszewizmem.,”

na przykład w ciągu kilku miesięcy nazistowski reżim zniszczył wcześniej energiczną wolną prasę w Niemczech. W 1941 roku wydawnictwo eher partii nazistowskiej stało się największym w historii Niemiec, a jego główna gazeta codzienna, Völkischer Beobachter (Krajowy Obserwator), osiągnęła nakład ponad 1 000 000.