powstanie i upadek janczarów, elitarnego korpusu Wojskowego Imperium Osmańskiego

Imperium Osmańskie zamieniło schwytane chrześcijańskie dzieci w janczarów, ich elitarną siłę wojskową. Zasadzili też nasiona upadku Imperium.

Phas/Universal Images Group via Getty Images korpus janczarów Imperium Osmańskiego odegrał kluczową rolę w potwierdzeniu jego potęgi militarnej w całej Europie Wschodniej, na Bliskim Wschodzie i w Afryce.,

w późnym średniowieczu Janczarzy stali się najpotężniejszą siłą militarną na świecie. Liczyli ponad 200 000 ludzi i byli najlepiej wyszkolonymi wojownikami, jakich Europa i Bliski Wschód widzieli od czasów Imperium Rzymskiego — z których każdy od najmłodszych lat był przygotowywany do obrony interesów politycznych rosnącego Imperium Osmańskiego.,

ale ta władza zapewniła również, że wpływy polityczne janczarów będą stanowić stałe zagrożenie dla własnej władzy sułtana, ostatecznie prowadząc do rozpadu tej elitarnej siły po masowej rebelii pod koniec XVII wieku.

początki janczarów

Wikimedia Commonsprzypisy

historia elity janczarów sięga XIV wieku, kiedy Imperium Osmańskie rządziło dużymi połaciami Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i części Europy.,

samo Imperium Islamskie zostało założone około 1299 roku przez tureckiego przywódcę plemiennego z Anatolii-dzisiejszej Turcji — o imieniu Osman I. pod przywództwem jego następców Terytoria Imperium Osmańskiego rozciągały się od Azji Mniejszej aż po Afrykę Północną.

wśród następców Osmana był sułtan Murad I, który rządził królestwem w latach 1362-1389. Za jego panowania na chrześcijańskich terytoriach podbitych przez Imperium Osmańskie nakładano podatek krwi znany jako devşirme, czyli „zbieranie”.,

Ich członkowie przeszli intensywne szkolenie od najmłodszych lat i zostali zmuszeni do złożenia przysięgi lojalności wobec sułtana.

podatek polegał na zabieraniu przez władze Osmańskie chrześcijańskich chłopców w wieku nawet ośmiu lat od ich rodziców, zwłaszcza rodzin na Bałkanach, do pracy jako niewolnicy.

istnieje wiele historycznych relacji o rodzinach chrześcijańskich próbujących uchronić swoich synów przed zabraniem ich przez Turków za pomocą wszelkich możliwych środków., Jednak pewne korzyści można było uzyskać — zwłaszcza dla biedniejszych rodzin-jeśli porwane dziecko zostało poddane intensywnemu szkoleniu jako elitarny żołnierz janczarów Imperium.

osmańscy Janczarze nie tylko byli specjalną jednostką korpusu wojskowego imperium, ale także posiadali władzę polityczną. W związku z tym członkowie tego korpusu cieszyli się szeregiem przywilejów, takich jak elitarny status w społeczeństwie Osmańskim, wypłacane pensje, dary z pałacu, a nawet polityczne wpływy.,

rzeczywiście, w przeciwieństwie do innych klas niewolników zgromadzonych w osmańskim systemie devşirme, Janczarzy cieszyli się statusem „wolnych” ludzi i uważani byli za „synów sułtana”.”Najlepsi wojownicy byli zwykle nagradzani awansami w szeregach wojskowych, a czasami zapewniali sobie pozycje polityczne w Imperium.

Archiwum Historii Powszechnej / Getty Imagessiegowanie Rodos w 1754 roku, kiedy Rycerze Świętego Jana zostali zaatakowani przez osmańskich janczarów uzbrojonych w broń.,

w zamian za te przywileje, członkowie janczarów osmańskich mieli przejść na Islam, żyć w celibacie i zobowiązać się do pełnej lojalności wobec sułtana.

Janczarze byli ukoronowaniem Imperium Osmańskiego, pokonując w walce z szokującą regularnością chrześcijańskich wrogów królestwa. Kiedy Sułtan Mehmed II odebrał Bizantyjczykom Konstantynopol w 1453 roku-zwycięstwo, które byłoby jednym z najbardziej historycznych osiągnięć militarnych wszech czasów — Janczarzy odegrali znaczącą rolę w podboju.,

„byli nowoczesną armią, na długo przed tym, jak Europa zebrała się w całość”, wyjaśniła Virginia H. Aksan, emerytowana profesor historii na kanadyjskim Uniwersytecie McMaster. „Europa wciąż jeździła z wielkimi, wielkimi, ciężkimi końmi i rycerzami.”

ich odrębne bębny wojenne na polu bitwy wywołały strach w sercach opozycji, a wojska janczarów przez wieki pozostawały najbardziej przerażającymi siłami zbrojnymi w Europie i poza nią. Na początku XVI wieku siły janczarów osiągnęły około 20 000 żołnierzy, a liczba ta rosła w ciągu następnych dwóch stuleci.,

życie wśród janczarów

członkowie społeczności Wikimedia byli rekrutowani poprzez archaiczny system podatku od krwi znany jako devşirme, w którym chrześcijańscy chłopcy w wieku od 8 do 10 lat byli zabierani z rodzin.

gdy dziecko zostało zabrane przez władze Osmańskie i nawrócone na Islam, natychmiast przeszło intensywne szkolenie bojowe, aby stać się częścią janczarów., Janczarze byli szczególnie znani z łucznictwa, ale ich żołnierze byli również dobrze zorientowani w walce wręcz, która służyła jako uzupełnienie zaawansowanej artylerii Imperium Osmańskiego.

ich lekkie mundury bojowe i smukłe ostrza pozwoliły im zręcznie manewrować wokół swoich zachodnich przeciwników — często chrześcijańskich najemników — którzy zazwyczaj nosili cięższe zbroje i nosili grubsze, cięższe miecze.

ale życie jako członek janczarów nie polegało tylko na toczeniu krwawych bitew., Janczarze byli zakorzenieni w silnej kulturze jedzenia, z której stali się niemal równie sławni.

Sułtan Mehmed II podbił bizantyjską twierdzę Konstantynopola siłą potężnych janczarów.

Korpus janczarów był określany jako ocak, co oznaczało „ognisko”, a tytuły w ich szeregach wywodziły się od terminów gotowania, takich jak çorbacı lub „kucharz zupy”, aby odnosić się do ich sierżantów — najwyższego rangą członka każdego korpusu-i aşcis lub „kucharz”, które były niższymi rangą oficerami.,

głową całego ocaka był yeniçeri agası lub „aga janczarów”, który był uważany za wysokiego dygnitarza pałacu. Najsilniejsi członkowie często wspinali się w szeregi i zajmowali wyższe stanowiska biurokratyczne w Pałacu, zdobywając władzę polityczną i bogactwo.

Kiedy Janczarze osmańscy nie walczyli z wrogami na linii frontu, byli znani z tego, że zbierali się w miejskich kawiarniach — popularnym miejscu spotkań bogatych kupców, duchowieństwa i uczonych — lub gromadzili się wokół ogromnego garnka do gotowania w swoim obozie, znanego jako kazań.,

Jedzenie z Kazania było sposobem na kształtowanie solidarności wśród żołnierzy. Otrzymywali z pałacu sułtana obfite zapasy żywności, takie jak pilaf z mięsem, zupa i budyń szafranowy. Podczas świętego miesiąca Ramadanu żołnierze mieli formować linię do kuchni pałacowej znanej jako „procesja Baklava”, w której otrzymywali słodycze jako prezenty od sułtana.Janczarze posiadali umiejętności łucznicze i bojowe na wysokim poziomie, W przeciwieństwie do innych żołnierzy Armii.,

rzeczywiście, jedzenie było tak integralną częścią stylu życia janczarów, że pozycja sułtana z żołnierzami mogła być rozszyfrowana przez żywność.

przyjmowanie jedzenia od sułtana symbolizowało wierność janczarów. Jednak odrzucone ofiary żywnościowe były oznaką kłopotów. Jeśli Janczarze wahali się, czy przyjąć jedzenie od sułtana, sygnalizowało to początek buntu, ale jeśli przewrócili się nad kotłem — często podczas ważnych uroczystości publicznych — to wskazywało na otwartą rewoltę.,

„wzburzenie kotła było formą reakcji, okazją do pokazania władzy; było to przedstawienie zarówno przed władzą, jak i klasami popularnymi”-napisał Nihal Bursa, kierownik Katedry Wzornictwa Przemysłowego na tureckim Uniwersytecie Beykent w Stambule.

w całej historii Imperium Osmańskiego doszło do powstania kilku janczarów. W 1622 roku Osman II, który planował rozbiórkę janczarów, zamknął kawiarnie, które odwiedzali i został zabity przez elitarnych żołnierzy. Był też Selim III, który został zdetronizowany przez janczarów.,

gwałtowny spadek

kolektor druku via Getty ImagesThe Fall of Constantinople by an invading Ottoman army under Sultan Mehmed II.

w pewnym sensie Janczarze byli znaczącą siłą w ochronie suwerenności imperium, ale były również zagrożeniem dla własnej władzy sułtana.

wpływy polityczne janczarów zaczęły słabnąć na początku XVII wieku. Devşirme został zniesiony w 1638 roku, a członkostwo w elitarnych siłach zostało zdywersyfikowane poprzez reformy umożliwiające przyłączenie się tureckich muzułmanów., Zasady, które zostały początkowo wdrożone w celu utrzymania dyscypliny — jak zasada celibatu — również zostały złagodzone.

pod koniec wieku ich liczba wzrosła z 20 000 do 80 000. Pomimo ogromnego wzrostu liczebności janczarów, sprawność bojowa została nieco osłabiona z powodu złagodzenia kryteriów rekrutacji grupy.,

w tym czasie tylko około 10 procent wojsk janczarów było na tyle niezawodnych, że wezwano ich do walki w imieniu Imperium.

Adem Altan/AFP via Getty Imagesturkijscy żołnierze przebrani za janczarów maszerują podczas 94.parady dni Republiki w Turcji.

powolny upadek janczarów nastąpił w 1826 roku za panowania Sułtana Mahmuda II. Sułtan chciał wprowadzić zmodernizowane zmiany w swoich siłach zbrojnych, które zostały odrzucone przez żołnierzy janczarów., Aby werbalizować swój protest, Janczarze obalili 15 czerwca siły sułtana, sygnalizując, że szykuje się bunt.

jednak Sułtan Mahmud II, przewidując opór janczarów, był już o krok do przodu.

użył potężnej artylerii osmańskiej do ostrzału ich koszar i kazał je „skosić na ulicach Stambułu”, zgodnie z Aksanem. Ocaleni z masakry zostali wygnani lub straceni, co oznaczało koniec groźnych janczarów legionistów.,

teraz, gdy dowiedziałeś się o historii janczarów, elitarnych żołnierzy Imperium Osmańskiego, przeczytaj przerażającą prawdziwą historię jednego z największych wrogów Imperium: włada Impalera. Następnie poznaj współczesne kurdyjskie kobiety walczące z ISIS.