Wprowadzenie: efekt natychmiastowej ekspozycji na traumatyczne wydarzenia i różnice płci są niedostatecznie zbadane w literaturze., Większość badań koncentruje się na ostrym zaburzeniu stresu (ASD) i post-traumatic stress disorder (PTSD) faz w celu zmierzenia różnic płciowych i mają tendencję do zaniedbywania natychmiastowej ekspozycji na katastrofę.
hipoteza: główną hipotezą było, że żeński personel ratowniczy będzie wykazywać wyższy poziom ostrych objawów stresu, dysocjacji i objawów depresyjnych w ciągu 24 godzin po traumatycznym wydarzeniu.
w akcji poszukiwawczo-ratowniczej w katastrofie kolejowej Bet-Yehoshua w Izraelu wzięło udział dwudziestu trzech ratowników., Grupa personelu ratowniczego była podzielona ze względu na płeć. Każdy uczestnik wypełnił kwestionariusz demograficzny zawierający pytania, które oceniały objawy psychologiczne i problemy, takie jak postrzegane zagrożenie życia, wpływ skali zdarzeń zrewidowanych( IES-R), Skala doświadczeń dysocjacyjnych (DES) i kwestionariusz depresji centrum badań epidemiologicznych (CES-D)., Wnioski statystyczne zostały obliczone za pomocą testów t i chi-kwadrat, wraz z testem kowariancji (MANCOVA) w celu określenia, które czynniki są związane z objawami psychiatrycznymi po natychmiastowym narażeniu na katastrofę.
Wyniki: wyniki wskazują, że wśród personelu ratowniczego kobiety nie różniły się od mężczyzn poziomem ostrego stresu, dysocjacji i objawów depresyjnych.,
wnioski: wyniki te sugerują możliwość, że różnice płci w reakcjach na traumatyczne zdarzenia nie pojawiają się w fazie ostrych reakcji stresowych (ASR) (do 24 godzin po zdarzeniu), ale później, gdy ludzie mają czas na przetworzenie traumy. Inną możliwością, która może wyjaśnić rozbieżność między tym badaniem a powszechną wiedzą w literaturze, jest to, że kobiety ratownicze są uważane za wysoce wyselekcjonowaną grupę, która nie odzwierciedla ogólnej populacji kobiet. Aby potwierdzić te wyniki, potrzebne są dalsze badania.
Leave a Reply