|
Quick facts for kids
Eastern White Pine or Northern White Pine |
|
|---|---|
 |
|
| Group of trees | |
| Conservation status | |
 Least Concern (IUCN 2.,3) |
|
| Scientific classification | |
| Kingdom: | Plantae |
| Phylum: | Pinophyta |
| Class: | Pinopsida |
| Order: | Pinales |
| Family: | Pinaceae |
| Genus: | ’Pinus' |
| Subgenus: | ’Strobus' |
| Species: | ”P., strobus” |
| Nazwa Dwumianowa | |
| Pinus strobus | |
Biała Wschodnia sosna (Pinus strobus) to duża sosna pochodząca z wschodniej ameryki północnej, występująca od Nowej Fundlandii na zachód do Minnesoty i południowo-wschodniej Manitoby oraz na południe wzdłuż Appalachów po skrajne południe Georgii.
to stanowe drzewo Maine.,
Dystrybucja
Mapa częściowego rozmieszczenia Pinus strobus w Ameryce Północnej
Pinus strobus występuje w biomie umiarkowanych liści i lasów mieszanych wschodniej ameryki północnej. Preferuje dobrze osuszone lub piaszczyste gleby i wilgotny klimat, ale może również rosnąć na terenach zabagnionych i skalistych wyżynach., W lasach mieszanych to dominujące drzewo góruje nad wieloma innymi, w tym niektórymi dużymi liściastymi drzewami liściastymi. Stanowi pożywienie i schronienie dla licznych ptaków leśnych, takich jak krzyżówka, oraz małych ssaków, takich jak wiewiórki.
Wschodnie białe lasy sosnowe pierwotnie obejmowały znaczną część północno-środkowej i północno-wschodniej Ameryki Północnej. Tylko jeden procent starych lasów pozostaje po intensywnych Wyrębach od XVIII wieku do początku XX wieku.
stare lasy, czyli Dziewicze drzewostany, są chronione w Parku Narodowym Great Smoky Mountains.,RK, Quetico Provincial Park i Algoma Highlands w Ontario w Kanadzie; Estivant Pines, Huron Mountains, Porcupine Mountains Park i Sylvania Wilderness Area na Półwyspie górnym Michigan w Stanach Zjednoczonych; Hartwick Pines State Park na Półwyspie dolnym Michigan; Menominee Indian Reservation w Wisconsin; Lost 40 Scientific and Natural Area (SNA) i Boundary Waters Canoe Area Wilderness w Minnesocie; White Pines State Park, Illinois; Cook Forest State Park, Hearts Content Scenic Area i Anders Run Natural Area w Pensylwanii; i Linville Gorge Wilderness w północnej części stanu Michigan; Carolina.,
Małe gaje lub pojedyncze okazy starych, rosnących sosen Wschodnich występują w całym zasięgu występowania tego gatunku w USA, m.in. w Ordway Pines w stanie Maine, Ice Glen w stanie Massachusetts i Adirondack Park w Nowym Jorku. Wiele stanowisk z wyraźnie dużymi okazami reprezentuje zaawansowaną starą polową sukcesję ekologiczną. Przykładem są wysokie drzewostany w Mohawk Trail State Forest i William Cullen Bryant Homestead w Massachusetts.,
jako gatunek introdukowany Pinus strobus jest obecnie naturalizowany w zewnętrznych Karpatach Wschodnich w Czechach i południowej Polsce. Rozprzestrzenił się z okazów sadzonych jako drzewa ozdobne.
opis
jak wszyscy członkowie grupy sosny białej, „Pinus subgenus Strobus”, liście („igły”) są w wiązkach (wiązkach) po 5, rzadko 3 lub 4, z pochwą liściastą. Są elastyczne, niebieskozielone, drobno ząbkowane, 5-13 cm (2-5 cali) długości i utrzymują się przez 18 miesięcy, tj.,, od wiosny jednego sezonu do jesieni następnego, kiedy to ropną.szyszki są smukłe, 8-16 cm (3 1⁄4-6 1⁄4 in) długie (rzadko dłuższe) i 4-5 cm (1 1⁄2-2 in) szerokie, gdy są otwarte, i mają łuski z zaokrąglonym wierzchołkiem i lekko odruchowym wierzchołkiem. Nasiona mają 4-5 mm (5⁄32-3⁄16 cali) długości, ze smukłym skrzydłem 15-20 mm (5⁄8-3⁄4 cale) i są rozproszone przez wiatr. Szczyt produkcji stożka co 3 do 5 lat.
podczas gdy Wschodnia Sosna Biała jest samopłodna, nasiona wytwarzane w ten sposób zwykle powodują słabe, karłowate i zniekształcone sadzonki.,
dojrzałe drzewa mają często 200-250 lat, a niektóre żyją do ponad 400 lat. Drzewo rosnące w pobliżu Syracuse w Nowym Jorku datowane było na 458 lat pod koniec lat 80., a drzewa w Michigan i Wisconsin datowane były na około 500 lat.,=”b51fea285a”>
foliage
Dimensions
Measuring the circumference of an Eastern White Pine
The Eastern White Pine has the distinction of being the tallest tree in eastern North America., W naturalnych przedkolonialnych drzewostanach rośnie do wysokości 70 m (230 stóp). Nie ma możliwości dokładnego udokumentowania wysokości drzew z tych czasów, ale Wschodnia Sosna Biała mogła osiągnąć tę wysokość w rzadkich przypadkach. Jeszcze większe wysokości odnotowano w popularnych, ale nieweryfikowalnych, relacjach, takich jak „wysokie drzewa, twardziele” Roberta Pike ' a.
całkowita objętość pnia największych okazów wynosi około 28 m3 (990 cu ft), a niektóre dawne olbrzymy mogą osiągać 37 lub 40 m3 (1300 lub 1400 cu ft)., Analiza fotograficzna gigantów sugeruje, że objętość zbliża się do 34 m3 (1200 cu ft).
wzrost
Pinus strobus rośnie około 1 m (3.3 ft) rocznie w wieku od 15 do 45 lat, z wolniejszymi przyrostami wysokości przed i po tym przedziale wiekowym. Najwyższe obecnie żyjące okazy mają 50-57, 55 m (164 ft 1 in–188 ft 10 in) wysokości, zgodnie z ustaleniami Native Tree Society (NTS). Trzy lokalizacje w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych i jeden w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych mają drzewa o wysokości 55 m (180 stóp).,
Południowe Appalachy mają najwięcej miejsc i najwyższe drzewa w obecnym zasięgu Pinus strobus. Jednym z ocalałych jest okaz znany jako „Sosna Boogerman” w Dolinie Cataloochee Parku Narodowego Great Smoky Mountains. Ma wysokość 57,55 m i jest najwyższym dokładnie mierzonym drzewem w Ameryce Północnej na wschód od Gór Skalistych. Został on wspięty i mierzony taśmą zrzuconą przez rodzime Towarzystwo drzewne., Przed huraganem Opal w październiku 1995 roku, Sosna Boogerman miała 63 m wysokości, co określili Will Blozan i Robert Leverett na podstawie pomiarów naziemnych.
najwyższe okazy w Hartwick Pines State Park w Michigan mają 45-48 m wysokości.
w północno-wschodniej części USA, 8 miejsc w 4 Stanach ma obecnie drzewa o wysokości ponad 48 m (157 stóp), co zostało potwierdzone przez Native Tree Society. Park Stanowy Cook Forest w Pensylwanii ma najliczniejszą kolekcję 45 m (148 stóp) Wschodnich białych sosen na północnym wschodzie, z 110 drzewami mierzącymi tę wysokość lub więcej., Park „Longfellow Pine” jest najwyższą obecnie żyjącą Wschodnią białą sosną na północnym wschodzie, o wysokości 55,96 m (183 ft 7 in). Mohawk Trail State Forest of Massachusetts ma 83 drzewa mierzące 45 m (148 stóp) lub więcej wysokości, z czego 6 przekracza 48,8 m (160 stóp). Znajduje się tam „Jake Swamp Tree” o wysokości 51,54 m (169 ft 1 in). Rodzime społeczeństwo drzewa utrzymuje dokładne pomiary. Prywatna posiadłość w Claremont w stanie New Hampshire liczy około 60 okazów o wysokości 45 m (148 stóp)., Oprócz wyżej wymienionych miejsc, miejsca o wysokości 45 m (148 stóp) mają zazwyczaj od jednego do 15 okazów.
Średnica
średnice większych sosen wynoszą od 1,0 do 1,6 m (3 ft 3 in–5 ft 3 in), co przekłada się na zakres obwodu (obwodu) 3,1–5,0 m (10 ft 2 in–16 ft 5 in). Jednak pojedyncze trunked białe sosny w północno-wschodniej i Południowo-Wschodniej o średnicy ponad 1,45 m (4 ft 9 in) są niezwykle rzadkie. Duże sosny o powierzchni 40 ha (99 akrów) lub mniejszej często mają nie więcej niż 2 lub 3 drzewa o średnicy od 1,2 do 1,4 m (od 3 stóp 11 do 4 Stóp 7 cali).,
niepotwierdzone doniesienia z epoki kolonialnej dały średnicę dziewiczych białych sosen do 2,4 m (8 stóp).
śmiertelność i choroby
ponieważ Wschodnia sosna Biała jest nieco odporna na ogień, Dojrzali rozbitkowie są w stanie ponownie zasiać spalone obszary. W czystych drzewostanach dojrzałe drzewa zwykle nie mają gałęzi na dolnej połowie pnia., Rdza sosnowa Biała (Pissodes strobi) i rdza sosnowa Biała (Cronartium ribicola), wprowadzony grzyb, mogą uszkodzić lub zabić te drzewa.
rdza pęcherzykowa
śmiertelność z powodu rdzy pęcherzykowej białej sosny w dojrzałych gajach sosnowych wynosiła często 50-80% na początku XX wieku. Grzyb musi spędzać część swojego cyklu życia na zastępczych gospodarzach z rodzaju Ribes, rodzimym agreście lub dzikiej porzeczce. Leśnicy zaproponowali usunięcie wszystkich zastępczych roślin żywicielskich, aby wyeliminować rdzę z pęcherzy sosny białej., Przeprowadzono bardzo zdecydowaną kampanię i zachęcano wszystkich właścicieli gruntów w komercyjnych regionach uprawy sosny do wykorzeniania i zabijania wszystkich rodzimych roślin agrestu i dzikiej porzeczki. Konsekwencje dla ekologii dzikiej przyrody i siedlisk były w tym czasie mniej niepokojące niż ochrona przemysłu drzewnego.
dziś rodzime Dzikie porzeczki są stosunkowo rzadkimi roślinami w Nowej Anglii, a sadzenie dzikich porzeczek lub dzikiego agrestu jest zdecydowanie odradzane, a nawet nielegalne w niektórych jurysdykcjach., Jako alternatywę opracowano nowe szczepy porzeczek handlowych, które są wysoce odporne na rdzę z pęcherzy białej sosny. Śmiertelność białych sosen z rdzy wynosi dziś tylko około 3%.
historyczne zastosowania
Drewno
w XIX wieku zbiory białych lasów sosnowych na Środkowym Zachodzie odegrały ważną rolę w ekspansji Ameryki na zachód przez Wielkie Równiny. Ćwierć miliona białych sosen zostało zebranych i wysłanych do tartaków w Chicago w ciągu jednego roku.,
gatunek został sprowadzony w 1620 roku do Anglii przez kapitana George ' a Weymouth, który zasadził go dla uprawy drewna, ale nie odniósł sukcesu z powodu choroby rdzy białej sosny.
stara sosna rosnąca w Ameryce, z różnych gatunków Pinus, była bardzo pożądanym drewnem, ponieważ ogromne, wolne od węzłów deski były raczej regułą niż wyjątkiem. Sosna była powszechna i łatwa do cięcia, dlatego wiele domów kolonialnych używało sosny do boazerii, podłóg i mebli. Sosna była również ulubionym drzewem drwali, ponieważ pnie sosny mogą być nadal przetwarzane w tartaku przez rok lub dłużej po ścięciu., W przeciwieństwie do tego, większość drzew liściastych, takich jak wiśnia, klon, dąb i jesion, musi być pocięta na grube deski o grubości 1″ natychmiast po ścięciu lub powstaną duże pęknięcia w pniu, które mogą uczynić Drewno bezwartościowym.
chociaż Wschodnia biała sosna była często używana do podłóg w budynkach zbudowanych przed wojną secesyjną w USA, drewno jest miękkie i z czasem ulegnie zużyciu. George Washington zdecydował się na znacznie trudniejsze Południowe yellow pine w Mount Vernon zamiast.,
maszty
w epoce riggerów kwadratowych wysokie białe sosny z wysokiej jakości drewna w trzynastu koloniach były znane jako maszty. Oznaczone koroną szeroką strzałą, te „Masztowe sosny” były zarezerwowane dla brytyjskiej Royal Navy.
zbudowano specjalne statki typu barka do przewozu do 50 pni sosnowych, które miały stać się masztami. Drewno było często kwadratowe bezpośrednio po ścinaniu, aby lepiej pasowało do ładowni statków. Maszt o wymiarach 30 m miał wymiary 91 cm × 91 cm u podstawy i 61 cm × 61 cm u góry, a maszt o wymiarach 37 m (120 stóp) 1.,2 m × 1,2 m (4 stopy × 4 stopy) na 76 cm (30 cali) na jego końcach.
znakowanie dużych okazów przez Koronę było bardzo kontrowersyjne w koloniach, co doprowadziło do zamieszek w sosnie w 1772 roku; jej akt buntu odegrał znaczącą rolę w wydarzeniach prowadzących do rewolucji amerykańskiej. W czasie tego konfliktu koloniści wycięli i splądrowali wiele sosen masztowych.
oryginalne maszty na USS Constitution były pojedynczymi drzewami, ale później zostały zastąpione przez laminowane spary, aby lepiej wytrzymać kule armatnie., Niezwykła duża, samotna, biała sosna została znaleziona w czasach kolonialnych w przybrzeżnej Karolinie Południowej wzdłuż rzeki Black River, daleko na wschód od jej najdalej na południe wysuniętego zasięgu. Wyryto w nim znak króla, dając początek miastu Kingstree.
Współczesne zastosowania
Drewno
białe konary sosny, wykazujące coroczne żółknięcie i usuwanie starszych liści jesienią. Na północy stanu Nowy Jork, USA.,
Sosna Biała Wschodnia jest obecnie szeroko uprawiana w lasach plantacyjnych na swoim rodzimym obszarze.
świeżo wycięta sosna Wschodnia biała ma kremowo-biały lub blady słomkowy kolor, ale drewno sosnowe, które starzeje się przez wiele lat, ma tendencję do przyciemniania do głębokiej, bogatej złotej opalenizny. Okazjonalnie można spotkać jasnobrązowe deski sosnowe z nietypowymi żółto-złotymi lub czerwonawo-brązowymi odcieniami. To jest słynna „sosna dyniowa”., Powszechnie uważa się, że wolno rosnące sosny w starych lasach gromadzą barwne produkty w drewnie rdzawym, ale czynniki genetyczne i warunki glebowe mogą również odgrywać rolę w bogatym rozwoju koloru.
to drewno jest również preferowane przez twórców wzorów za jego łatwą pracę.
żywność i leki
igły sosny Białej zawierają pięciokrotnie więcej witaminy C (wagowo) niż cytryny i tworzą doskonałą herbatę ziołową. Kambium jest jadalne. Jest również źródłem resweratrolu., Linneusz zauważył w XVIII wieku, że bydło i świnie karmione chlebem z kory sosnowej rosły dobrze, ale osobiście nie lubił smaku. Okazało się, że gąsienice Pinemotha Luska (Coloradia luski) żywią się tylko Pinus strobus.
smoła sosnowa jest wytwarzana przez powolne wypalanie korzeni sosny, gałęzi lub małych pni w częściowo uduszonym płomieniu. Smoła sosnowa zmieszana z piwem może być używana do usuwania tasiemców (robaków płaskich) lub nicieni (robaków okrągłych). Smoła sosnowa zmieszana z siarką jest przydatna w leczeniu łupieżu i sprzedawana w dzisiejszych produktach. Smoła sosnowa może być również przetwarzana do terpentyny.,
Nazwa „Adirondack” jest słowem Irokezów, które oznacza zjadacz drzew i odnosiło się do ich sąsiadów (bardziej znanych jako Algonquianie), którzy zbierali wewnętrzną korę tego drzewa, Picea rubens i innych w czasie głodu zimowego. Biała miękka kora wewnętrzna (warstwa kambialna) została starannie oddzielona od twardej, ciemnobrązowej kory i wysuszona. Po ugniataniu ten produkt może być używany jako mąka lub dodawany do rozciągania innych produktów skrobiowych.
młode szyszki były duszone przez Indian Ojibwe z mięsem i mówiono, że są słodkie, a nie smażone., Ponadto nasiona są słodkie i pożywne, ale nie tak smaczne jak niektóre z zachodnich sosen orzechowych.
żywica sosnowa (sap) była używana przez różne plemiona do wodoodpornych koszy, wiadrów i łodzi. Chippewa używał również żywicy sosnowej do skutecznego leczenia infekcji, a nawet ran gangrenowych. Dzieje się tak dlatego, że żywica sosny najwyraźniej ma wiele dość skutecznych środków przeciwdrobnoustrojowych. Zazwyczaj na rany nakładano mokrą miazgę z kory wewnętrznej lub smołę sosnową zmieszaną z woskiem pszczelym lub masłem i używano jej jako maści zapobiegającej infekcji.,
uprawa
Pinus strobus jest uprawiany przez szkółki roślin jako drzewo ozdobne, do sadzenia w ogrodach i parkach. Gatunek jest mało wymagający i szybko rośnie jako drzewo okazowe. Przy regularnym ścinaniu można go również trenować jako żywopłot. Niektóre odmiany używane są w bonsai.
choinki bożonarodzeniowe
Mniejsze okazy są popularne jako żywe choinki. Wschodnie białe sosny są znane z tego, że dobrze trzymają igły, nawet długo po zebraniu. Są również odpowiednie dla osób z alergiami, ponieważ dają niewiele lub nie aromat. Standard 1.,8-metrowe (6 stóp) drzewo zajmuje około 6 do 8 lat, aby rosnąć w idealnych warunkach. Ścinane odmiany są zwykle pożądane ze względu na ich stereotypowy stożkowy kształt choinki, ponieważ naturalnie uprawiane mogą stać się zbyt grube dla większych ozdób lub rosną krzaczaste w fakturze. Gałęzie Wschodniej sosny Białej są również szeroko stosowane w produkcji świątecznych wieńców i girland ze względu na ich miękkie, pierzaste igły.
w Stanach Zjednoczonych jest to stan Maine (od 1945) i Michigan (od 1955)., Jego „Szyszka sosnowa i frędzel” jest również kwiatem stanu Maine. Gałązki Wschodniej białej sosny były noszone jako odznaki jako symbol tożsamości Vermont podczas Republiki Vermont i są przedstawione w witrażu w Vermont State House, na fladze Vermont i na chorążych marynarki stanu Massachusetts i stanu Maine.
Indianie Haudenosaunee (Konfederacja Irokezów) nazwali je „drzewem pokoju”.
Leave a Reply