czy Król Artur był prawdziwy?

legenda o Królu Arturze, Camelocie i Rycerzach Okrągłego Stołu zachwyca czytelników od ponad tysiąclecia. Wyrastające z chaosu po rzymskiej okupacji Wielkiej Brytanii, historie oferowały punkt zborny i historię pochodzenia Brytyjskiej potęgi i władzy. Wielu nadal szuka dowodów i wskazówek potwierdzających istnienie Króla Artura, podczas gdy inni wierzą, że legendarne opowieści są właśnie tym, i że Artur był prawdopodobnie połączeniem opartym na kilku postaciach z epoki.,

Król Artur był Prawdopodobnie zainspirowany kilkoma różnymi postaciami historycznymi

prawdopodobnie pierwsza pisemna wzmianka o postaci, którą teraz znamy jako Król Artur, została skomponowana w VI wieku przez walijskiego mnicha o imieniu Gildas, w dziele o Rzymskim podboju Brytanii i jego następstwach. Na jego koncie, Rzymsko-Brytyjski dowódca wojskowy o imieniu Ambrosius Aurelianus wygrywa serię bitew przeciwko najeźdźcom Sasów, przede wszystkim pod Badon Hill.,

Około 200 lat później Artur pojawia się ponownie, Tym razem w dziele historyka nenniusza z IX wieku, który sporządził serię prac zatytułowaną Historia Brytyjczyków. Według Nenniusza Artur odniósł 12 zaskakujących zwycięstw nad Saksonami, w tym pod Badon. Jednak podczas gdy był mistrzowskim przywódcą wojskowym, Nenniusz nie mówi, że był królem., Historycy i archeolodzy starali się również zidentyfikować obecne miejsca, w których Artur prawdopodobnie walczył, co doprowadziło wielu do przekonania, że nawet na tym wczesnym etapie wiele historii Artura przybrało mityczny ton-po części dzięki twierdzeniom Nenniusza, że Artur w pojedynkę zabił ponad 900 Sasów w bitwie pod Badon.,

wiele tematów centralnych dla legendy arturiańskiej pojawiło się dopiero później

w 1136 r.n. e., około 500 lat po śmierci Artura, brytyjski duchowny Geoffrey z Monmouth zakończył swoją historię królów Brytanii, śledząc historię wielkiej Brytanii przez początek VII wieku. W tej książce przywódca wojskowy Artur dostaje awans na króla., Geoffrey podaje również pierwszy pełny opis życia Artura, w tym jego narodzin w Zamku Tintagel (dzisiejsza Północna Kornwalia, Anglia), wstąpienia na tron jako nastolatek po śmierci ojca i jego zwycięskich walkach przeciwko Sas.

To Geoffrey z Monmouth wprowadził również postacie, które miały stać się centralną częścią legendy arturiańskiej, w tym Ganhumarę, czyli Ginewrę, żonę i królową Artura, czarnoksiężnika Merlina i czarodziejkę Morganę (znaną później jako Morgan le Fay), która leczy Artura po tym, jak został śmiertelnie ranny w bitwie i sprowadzony do Avalonu., Mordred, którego związek z Arturem zmienił się w miarę rozwoju legendy arturiańskiej, jest przedstawiany jako dwulicowy siostrzeniec Artura, który uzurpuje sobie zarówno TRON, jak i żonę Artura podczas wojny, w relacji Geoffreya.

dzieło Geoffreya jest również pierwszym, który wspomina o potężnym mieczu Artura, choć znany jest jako Caliburn, jeszcze nie Excalibur.

Książka Geoffreya, napisana po łacinie, ale przetłumaczona na kilka języków, była popularnym sukcesem, ale nawet jego współcześni rzucili nieufne oko na jego stypendium., Twierdził, że wiele z jego pism opiera się na tłumaczeniu starożytnego dzieła podarowanego mu przez kolegę kleryka, ale nie był w stanie lub nie chciał pokazać materiałów innym. Wielu współczesnych historyków, wskazując na Brak dowodów archeologicznych na poparcie wersji historii Geoffreya, uważa, że Geoffrey, podobnie jak Nenniusz i inni przed nim, prawdopodobnie przypisywał Arturowi szczegóły biograficzne i zwycięstwa Wojskowe kilku różnych ludzi, aby stworzyć kompozytowego celtyckiego superbohatera.,

wśród historycznych postaci, które mogły mieć wpływ na Geoffreya, byli Magnus Maximus, rzymski oficer w Brytanii, który rozpoczął atak na Galię, Cassivellaunus, wojownik z I wieku p. n. e., który poprowadził powstanie przeciwko Rzymianom w Wielkiej Brytanii, i Arvirargus, Brytyjski król z I wieku n. e., który później poślubił „wielką piękność”, która mogła być inspiracją dla Królowej Ginewry.

Legenda Arturiańska rozkwitła w XII i XIII wieku

Artur z książki Geoffreya z Monmouth jest ponurym, gwałtownym wojownikiem. To właśnie w jego kolejnym wcieleniu romantyzm odgrywa główną rolę, dzięki serii arturiańskich opowiadań napisanych we Francji. Pisząc w ostatnich dekadach XII wieku, twórczość poety Chrétiena de Troyes była głęboko pod wpływem świata średniowiecznego rycerstwa i dworskiej miłości, a jego wiersze wprowadzają postać Lancelota i jego cudzołożny romans z królową Ginewrą., Troyes jest pierwszym Arturiańskim pisarzem, który nazwał Camelot miejscem dworu Artura i przedstawił postacie takie jak Perceval, jeden z rycerzy Artura, którego poszukiwanie Świętego Graala użytego przez Jezusa Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy stało się centralnym punktem arturiańskiej legendy.

Robert De Baron, inny francuski poeta, zajął się twórczością Chrétiena de Troyes, nasycając swoje trzy wiersze głęboką symboliką religijną, w tym opisem Józefa z Arymatei, naśladowcy Jezusa, który zapewnił mu grób, w którym został pochowany., W opowiadaniu de Barona Święty Graal został użyty do złapania Krwi Chrystusa podczas jego ukrzyżowania, a następnie został zesłany do Wielkiej Brytanii przez Józefa.

zaledwie kilka dekad po Chrétien de Troyes przyszedł cykl Wulgaty, seria opowiadań w języku francuskim, które pierwotnie przypisywano Walijskiemu urzędnikowi, ale prawdopodobnie zostały skomponowane przez cystersów. Romanse między Lancelotem a Ginewrą odgrywają tu główną rolę, wraz z życiem Merlina i śmiercią Artura z rąk Mordreda (tym razem nieślubnego syna Artura, a nie jego bratanka)., Kilka lat później opowieść Arturiańska stała się swego rodzaju przepisaniem, dzięki grupie anonimowych autorów, którzy napisali cykl Post-Wulgaty, który pozbawił wiele z historii miłosnej, aby skupić się prawie wyłącznie na poszukiwaniu świętego Graala przez Rycerzy Okrągłego Stołu (rzekomo jako prezent ślubny dla Artura od Ojca Ginewry).,

najbardziej wpływowy Arturian został prawdopodobnie napisany w więzieniu

Chociaż istnieje pewna debata wśród historyków, jest to uważa się, że autorem Le Morte d ' Arthur (śmierć Artura) był dobrze urodzony, zamożny Anglik, który często popadał w obłęd prawa i prawdopodobnie napisał swoje słynne dzieło podczas pobytu w więzieniu., Sir Thomas Mallory wykorzystał wiele wcześniejszych opowiadań Arthura jako podstawę swojej książki (pierwotnie zatytułowanej The Whole Book of King Arthur and of His Noble Knights of the Round Table), aby stworzyć pierwszą pełną narrację o życiu Artura w języku angielskim. Wszystkie główne postacie i punkty fabuły są tutaj, w tym romans, rywalizacja i walki, które prawie doprowadzić Camelot do upadku.

książka Mallory ' ego z 1485 r.była hitem i została ponownie opublikowana kilka razy po jej pierwszym wydaniu, ale opowieść szybko wypadła z łask, a jego książka była niedostępna aż do 1816 r., kiedy została ponownie wprowadzona., Docierając do szczytu literackiego i artystycznego okresu znanego jako Epoka romantyczna, książka Mallory 'ego wywarła głębokie wrażenie na Brytyjskich poetach, takich jak Alfred Tennyson, John Keats i William Wordsworth, a także późniejszych amerykańskich pisarzach, takich jak Mark Twain, autor powieści A Connecticut Yankee in King Arthur' s Court., Książka Mallory ' ego stała się również podstawą wielu ilustrowanych wersji opowieści arturiańskich, dostosowanych zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, a także bardzo wpływowych obrazów, sztuk teatralnych, a nawet musicalu Camelot, który przedstawiał trójkąt miłosny między Arturem, Ginewrą i Lancelotem, i zainspirował użycie terminu „Camelot” przez niektórych historyków w odniesieniu do krótkiej prezydentury Johna F. Kennedy ' ego, którego młodzieńcza obecność zainspirowała miliony na całym świecie.