Cheyenne shīăn – – ĕn, rdzenna ludność Ameryki Północnej, której język należy do Algonquiańskiej gałęzi Algonquian-Wakashan linguistic stock (zob. języki rdzennych Amerykanów). Czejenowie opuścili swoje osady w Minnesocie w XVII wieku., pozostawiając region wrogim Siuksom i Ojibwie. Stopniowo migrując wzdłuż rzeki Cheyenne, a następnie na południe, zakładali osady ziemne i uprawiali uprawy. Po wprowadzeniu konia (ok. 1760) ostatecznie stali się koczowniczymi myśliwymi bawołów. Podział plemienia (ok.,1830), kiedy duża grupa postanowiła osiedlić się nad górną rzeką Arkansas i skorzystać z udogodnień handlowych oferowanych przez Fort Bent ' s. Grupa ta stała się znana jako Południowe Czejeny. Północne Czejeny nadal żyły w okolicach ujścia rzeki Platte. Przez następne kilka lat Czejenowie południa, sprzymierzeni z Arapaho, byli zaangażowani w ciągłą wojnę z Kiową, Komanczami i Apaczami. Pokój został zawarty około 1840 roku, a pięć plemion stało się sojusznikami.,
Czejenowie byli ogólnie przyjaźni wobec białych osadników, dopóki odkrycie złota w Kolorado (1858) nie sprowadziło na ich ziemie Rój poszukiwaczy złota. Na mocy traktatu podpisanego w 1861 roku Czejenowie zgodzili się mieszkać w rezerwacie w SE Colorado, ale rząd USA nie wypełnił swoich zobowiązań i zostali zredukowani do bliskiej śmierci głodowej. Najazdy Cheyenne ' ów zaowocowały karnymi wyprawami armii amerykańskiej. Masowa masakra (1864) wojowników, kobiet i dzieci w Sand Creek, Colo., był niesprowokowanym atakiem na zaprzyjaźnioną grupę., Incydent wzbudził wściekłość Czejenów, a następnie gorzka wojna. Gen. George Custer zniszczył (1868) obóz Black Kettle nad rzeką Washita, a walki pomiędzy białymi a południowymi Czejenami zakończyły się, z wyjątkiem epidemii w latach 1874-75. Północna część Czejenów połączyła się z Siuksami i przytłoczyła Custera i jego 7. kawalerię w bitwie pod Little Bighorn w 1876 roku. Ostatecznie poddali się w 1877 roku i zostali przesunięci na południe i ograniczeni do południowego Cheyenne w dzisiejszej Oklahomie., Nękani chorobą i niedożywieniem, podjęli dwie desperackie próby ucieczki i powrotu na północ. Ostatecznie utworzono dla nich osobny rezerwat w Montanie. W 1990 roku w Stanach Zjednoczonych było prawie 12 000 Czejenów.
Bibliografia
Leave a Reply