Breccia (Polski)

Breccia (włoski: breach) jest skałą złożoną z kątowych fragmentów skał lub minerałów w matrycy (lub materiale cementującym), które mogą być podobne lub różne w składzie od fragmentów. Skały Breccia mogą mieć różne pochodzenie, na co wskazują ich nazwy., Należą do nich osady osadowe, tektoniczne, magmowe, uderzeniowe i hydrotermalne.

biorąc pod uwagę ich uderzające walory estetyczne, breccias zostały wybrane do materiałów architektonicznych, rzeźbiarskich i innych materiałów ozdobnych od tysiącleci. Wiele rodzajów marmuru jest brecciated.

Nomenklatura

Breccias można sklasyfikować według ich składników, sposobu występowania, wielkości fragmentu składowego, rodzajów klastów i źródła klastów. Kilka terminów teksturalnych jest używanych do opisania morfologii i różnic teksturalnych obserwowanych w breccias.,

Frezowanie
Breccias, które powstają przez wstrzyknięcie zawiesiny (czy to jako hydrofrakcji breccia lub, bardziej Zwykle, wulkaniczne lub natrętne breccia) często wykazują dowody zaokrąglenia klastrów. Ze skałą osadową można to nazwać konglomeratem, z wyjątkiem sytuacji, gdy breccia jest niezgodna z dawną litologią (klastyczna Grobla). W przypadku natrętu nie można powoływać się na erozję i transport w cieku wodnym, aby wyjaśnić zaokrąglanie. Breccia tego typu, które są zaokrąglone, mówi się, że są frezowane, proces, w którym matryca breccia szlifuje większe klasty i zaokrągla je., Zjawisko to zaobserwowano w niektórych hydrotermalnych brecciach.

Autobrecciation
Autobrecciation jest procesem, w którym mechanizm powstawania skały powoduje jej pęknięcie i włączenie jej złamanych fragmentów do siebie. Jest to właściwie wyjaśnione w sekcji dotyczącej lawy (wulkaniczne breccias).

typy

osadowe

osadowe breccias są rodzajem klastycznej skały osadowej, która składa się z kątowych do subangularnych, losowo zorientowanych klastrów innych skał osadowych., Powstają one w wyniku podmokłych przepływów gruzu, lawin, przepływu błota lub masowego przepływu w środowisku wodnym. Technicznie turbidyty są formą osadu przepływowego i są drobnoziarnistym osadem obwodowym do osadowego strumienia breccia.

drugą pochodną brekcji osadowej są kanciaste, słabo posortowane, bardzo niedojrzałe fragmenty skał w drobnoziarnistym podłożu, wytworzone przez masowe wyniszczenie. Są to, w istocie, lithified colluvium. Grube sekwencje osadowe (koluwialne) breccias są zwykle tworzone obok blizn uskokowych w grabens.,

w terenie, czasami może być trudne do odróżnienia między gruz przepływ osadowe breccia i koluwialne breccia, zwłaszcza jeśli ktoś pracuje całkowicie od wiercenia informacji. Skały osadowe są integralną skałą żywicielską dla wielu osadów rudy osadowej.

osadowe breccias można określić jako „arenaceous”, od łacińskiego słowa harena oznaczającego „piasek”, które są piaszczyste lub żwirowe w przyrodzie.

natomiast konglomerat jest skałą osadową złożoną z zaokrąglonych fragmentów lub klastrów wcześniej istniejących skał., Zarówno breccias, jak i konglomeraty składają się z fragmentów o średniej wielkości ponad dwóch milimetrów. Kątowy kształt fragmentów wskazuje, że materiał nie został przetransportowany daleko od źródła. Breccias wskazują na nagromadzenie się w młodocianym kanale strumienia lub nagromadzenie w wyniku erozji grawitacyjnej. Zbocza talusa mogą zostać Zakopane, a talus scementowany w podobny sposób.

zawalenie się

zawalenie się formy, w której doszło do zawalenia się skał, zazwyczaj w krajobrazie krasowym., Zapadliska tworzą koce w silnie zwietrzałym regolicie wskutek usuwania składników skalnych przez rozpuszczanie.

tektoniczne

tektoniczne tworzą podobnie, gdzie dwie płyty tektoniczne tworzą rozpad łącznika, poprzez ich względne ruchy.

usterka

usterka wynika z działania szlifowania dwóch bloków usterek podczas przesuwania się między sobą. Późniejsze cementowanie tych uszkodzonych fragmentów może nastąpić za pomocą substancji mineralnych wprowadzanych przez wody gruntowe.,

Magmowe

magmowe skały klastyczne można podzielić na dwie klasy:

• pęknięte, fragmentowe skały powstałe w wyniku inwazyjnych procesów, zwykle związanych z plutonami lub zapasami porfirowymi
• pęknięte, fragmentowe skały związane z erupcjami wulkanicznymi, zarówno typu lawy, jak i piroklastycznego

wulkaniczne

wulkaniczne skały piroklastyczne powstają w wyniku wybuchowej erupcji lawy i jakichkolwiek skał które są uwięzione w kolumnie erupcyjnej. Może to obejmować skały wyrwane ze ściany przewodu magmowego lub fizycznie wychwycone przez wynikający z tego wzrost piroklastyczny.,Lawy, zwłaszcza ryolitowe i dacytowe, mają tendencję do tworzenia klastycznych skał wulkanicznych w procesie znanym jako autobrecciation. Dzieje się tak, gdy Gruba, prawie stała Lawa rozpada się na bloki, a te bloki są następnie ponownie wcielane do przepływu lawy i mieszane z pozostałą płynną magmą. Powstały breccia jest jednolita pod względem rodzaju skały i składu chemicznego.

Lavas może również zbierać obce fragmenty skał, zwłaszcza jeśli spływają one po nieskonsolidowanych gruzach na zboczach wulkanu, a te tworzą wulkaniczne breccias, zwane również poduszkami breccias.,

wulkaniczne środowisko breccia przechodzi w plutoniczne środowisko breccia w wulkanicznych przewodach wybuchowych wulkanów, gdzie lawa ma tendencję do krzepnięcia i może być wielokrotnie roztrzaskana przez kolejne erupcje. Jest to typowe dla kaldery wulkanicznej.

Intruzyjne

skały klastyczne występują również powszechnie w płytkich intruzach subvolkanicznych, takich jak Porfiry, granity i rury kimberlitowe, gdzie są przejściowe z brekami wulkanicznymi.,

skały Intruzyjne mogą stać się brecciated w wyglądzie przez wiele etapów intruzji, zwłaszcza jeśli świeża magma jest intruzją do częściowo skonsolidowanej lub zestalonej magmy. Można to zaobserwować w wielu intruzjach granitowych, gdzie późniejsze żyły aplitowe tworzą późną fazę stockwork poprzez wcześniejsze fazy masy granitowej. Gdy jest szczególnie intensywny, skała może wyglądać jak chaotyczny breccia.,

breccias Impact są uważane za diagnostykę wstrząsów.zderzenie takie jak asteroida lub Kometa uderzające w ziemię, i zwykle znajdują się w kraterów uderzeniowych.,

Impact

Impact breccia-rodzaj impaktytu, powstający w procesie krateru uderzeniowego, gdy duże meteoryty lub komety zderzają się z ziemią lub innymi skalistymi planetami lub asteroidami. Breccia tego typu może występować na dnie lub pod dnem krateru, w obręczy lub w ejeccie wyrzuconym poza Krater., Breccia uderzeniowa może być identyfikowana przez jej występowanie w znanym kraterze uderzeniowym lub wokół niego i / lub związek z innymi produktami krateru uderzeniowego, takimi jak stożki uderzeniowe, szkło uderzeniowe, wstrząśnięte minerały oraz chemiczne i izotopowe dowody skażenia materiałem pozaziemskim (np. anomalie irydu i osmu).

hydrotermalne

, Morfologia breccias związana ze złożami rudy waha się od żył arkuszowych i klastycznych grobli związanych z nadmiernym ciśnieniem warstw osadowych, do dużych natrętnych diatreme breccias, a nawet niektórych okrzemek synsedimentarnych utworzonych wyłącznie przez nadciśnienie płynu porowego w basenach osadowych. Breccias hydrotermalne powstają zwykle w wyniku hydrofrakcji skał przez silnie podciśnione ciecze hydrotermalne., Są one typowe dla środowiska rudy nabłonkowej i są ściśle związane ze złożami rud inwazyjnych, takimi jak skarny, greiseny i mineralizacja związana z porfirem.

hydrotermalne breccias zwykle tworzą się na płytkich poziomach skorupy (mniej niż jeden km) między 150 a 350oC, gdy aktywność sejsmiczna (trzęsienie ziemi) powoduje, że pustka otwiera się wzdłuż uskoku głęboko pod ziemią. Pustka wciąga gorącą wodę, a gdy ciśnienie w jamie spada, woda gwałtownie się gotuje—podobnie jak podziemny gejzer., Ponadto nagłe otwarcie wnęki powoduje, że skała po bokach uskoku destabilizuje się i imploduje do wewnątrz, złamana skała zostaje uwięziona w ubijającej mieszaninie skały, pary i wrzącej wody. Fragmenty skał uderzają o siebie i boki uskoku, a ścieranie szybko okrąża kątowe fragmenty breccia. Lotne gazy są tracone do fazy parowej w miarę dalszego wrzenia, w szczególności CO2. W rezultacie Chemia płynów zmienia się i minerały rudy szybko wytrącają się. W osadach nabłonkowych wydobywa się miedź, srebro i złoto.,

w reżimie mezotermicznym, na znacznie większych głębokościach, nad ciśnieniem pod ciśnieniem litostaic może być uwalniane podczas aktywności sejsmicznej związanej z budową gór. Płyny pod ciśnieniem wznoszą się w kierunku płytszych poziomów skorupy, które znajdują się pod niższym ciśnieniem hydrostatycznym. W czasie podróży wysokociśnieniowe płyny pękają skałę przez hydrofrakcję, tworząc kątową łamigłówkę. Zaokrąglanie fragmentów skał rzadziej spotykane w systemie mezotermicznym, gdyż Zdarzenie formacyjne jest krótkie. W przypadku wrzenia metan i siarkowodór mogą zostać utracone do fazy parowej, a Ruda może wytrącać się., Złoża mezotermiczne są często wydobywane na złoto.

ozdobne zastosowania

Figurka starożytnej egipskiej bogini Tawaret.

efektowny wygląd breccias od tysiącleci czynił z nich popularny materiał rzeźbiarski i architektoniczny. Breccia była używana w ograniczonej skali przez starożytnych Egipcjan—jednym z najbardziej znanych przykładów jest posąg bogini Tawaret w British Museum., Był uważany przez Rzymian za szczególnie cenny kamień i był często używany w wysokich budynkach publicznych. Wiele rodzajów marmuru są brecciated, takich jak Breccia Oniciata lub Breche Nouvelle.

jest najczęściej stosowany jako materiał ozdobny lub licowy w ścianach i kolumnach. Szczególnie uderzający przykład można zobaczyć w Panteonie w Rzymie, w którym znajdują się dwie gigantyczne kolumny pavonazzetto, Breccia pochodzącego z Frygii (we współczesnej Turcji)., Pavonazzetto zawdzięcza swoją nazwę niezwykle kolorowemu wyglądowi, który przypomina pióra Pawia (pavone po włosku oznacza „Paw”).

Zobacz też

• krater uderzeniowy
• żyła (Geologia)
• Diatreme
• Kimberlite

• Farndon, John. 2006. Praktyczna encyklopedia skał & minerały: jak znaleźć, zidentyfikować, zebrać i utrzymać najlepsze okazy na świecie, z ponad 1000 fotografiami i dziełami sztuki. Londyn: Lorenz Books. ISBN 0754815412
• Jébrak, Michel. 1997., Hydrotermal breccias in vein-type ore deposits: a review of mechanism, morphology and size distribution. Przegląd Geologiczny Rudy 12:111-134. (doi:10.1016/S0169-1368 (97)00009-7). 20.12.2007.
• Klein, Cornelis i Barbara Dutrow. 2007. Podręcznik Nauki o minerałach. 23. ed. Nowy Jork: John Wiley. ISBN 9780471721574
• Mitcham, Thomas W. 1974. Geneza Breccia pipes American Journal of Science 69:412-13. 20.12.2007.
• 2002. Skały i minerały. Smithsonian Handbooks. Dorling Kindersley, ISBN 0789491060
• Shaffer, Paul R., Herbert S. Zim i Raymond Perlman. 2001. Rocks, Gems and Minerals New York: St.Martin ' s Press. ISBN 1582381321
• Sibson, Richard H. 1987. Earthquake rupturing as a mineralizing agent in hydrotermal systems Geology 15: 701-704.
• Sibson, Richard H. 2000. Udział płynu w prawidłowym uskoku. Dziennik Ustaw Rok 1999 nr 29 poz 469 (doi:10.1016/S0264-3707 (99)00042-3). 20.12.2007.,

kredyty

autorzy i redaktorzy encyklopedii Nowego Świata przepisali i uzupełnili artykuł Wikipedii zgodnie ze standardami nowej encyklopedii świata. Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-by-sa 3.0 (CC-by-sa), które mogą być używane i rozpowszechniane z odpowiednim przypisaniem. Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.,Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:

• Breccia history

historia tego artykułu, ponieważ został on zaimportowany do nowej encyklopedii świata:

• Historia „Breccia”

Uwaga: niektóre ograniczenia mogą mieć zastosowanie do korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.