Art Garfunkel (Polski)

w 1963 roku Garfunkel i Simon (którzy ukończyli Queens College przed rzuceniem Brooklyn Law School) zreformowali swój duet pod własnymi nazwami jako „Simon i Garfunkel”. Ich pierwszy album, Wednesday Morning, 3 A. M., ukazał się w październiku 1964 roku nakładem Columbia Records. Nie był to sukces krytyczny ani komercyjny, a duet rozpadł się., W następnym roku producent Tom Wilson usunął piosenkę „The Sound of Silence” z płyty, nadając jej elektryczny podkład i wydał ją jako singiel, który zajął pierwsze miejsce na liście Billboard pop charts.

Simon wyjechał do Wielkiej Brytanii w 1965 roku po początkowej nieudanej próbie rozpoczęcia kariery solowej. Krótko współpracował z autorem piosenek Bruce ' em Woodleyem z The Seekers. Po tym, jak „The Sound of Silence” zaczął cieszyć się komercyjnym sukcesem, powrócił do USA, aby ponownie połączyć się z Garfunkelem., Duet nagrał cztery bardziej wpływowe albumy: Sounds Of Silence, pietruszka, szałwia, rozmaryn i tymianek, podpórki do książek oraz niezwykle udany most nad niespokojną wodą.

przyczynili się do ścieżki dźwiękowej filmu Mike ' a Nicholsa Absolwent z 1967 roku (w rolach głównych Dustin Hoffman i Anne Bancroft). Pisząc” Mrs. Robinson”, Simon początkowo rozważał tytuł „Mrs. Roosevelt”. Kiedy Garfunkel zgłosił reżyserowi to niezdecydowanie co do nazwy piosenki, Nichols odpowiedział: „Nie bądź śmieszny! Kręcimy tu film! To pani Robinson!,”Simon & Garfunkel podróżował razem do Anglii jesienią 1968 roku. Wystąpili na koncercie w Kraft Hall, który był transmitowany przez BBC i promował solowy występ Garfunkela „for Emily, Whenever I May Find Her”. Otrzymał owację na stojąco.

chociaż Garfunkel nie był autorem tekstów piosenek, napisał wiersz „Canticle” jako reedycję „Side of a Hill” Simona z jego debiutanckiego albumu, dla „Scarborough Fair / Canticle”., Pracował jako aranżer wokalny dla duetu, ustalając, przez kogo piosenki będą śpiewane i jak każda piosenka została wyprodukowana. Jest również autorem aranżacji na „The Boxer” i stworzenia „Voices of Old People” (montaż audio) na podpórkach do książek.

powołując się na różnice osobiste i różnice w zainteresowaniach zawodowych, rozstali się po wydaniu ich najbardziej uznanego albumu, Bridge over Troubled Water, w 1970 roku. Po 1970 roku każdy z nich realizował solowe projekty., Od czasu do czasu spotykali się ponownie, jak w 1975 roku na ich Top Ten singiel „My Little Town”, który Simon pierwotnie napisał dla Garfunkela, twierdząc, że solowa twórczość Garfunkela nie była „bite”. Utwór znalazł się na ich solowych albumach: Simon 's Still Crazy After All These Years I Garfunkel' s Breakaway. Wbrew powszechnemu przekonaniu, utwór nie jest autobiografią wczesnego życia Simona, ale dzieciństwa Garfunkela w Queens., W 1981 roku ponownie spotkali się na słynnym koncercie w Central Parku, po którym odbyła się światowa trasa koncertowa i przerwany album reunion Think Too Much, który został ostatecznie wydany przez Simona bez Garfunkela jako Hearts and Bones. Został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w 1990 roku.

w 2003 roku ponownie spotkali się, gdy otrzymali Nagrodę Grammy Lifetime Achievement Award, prowadząc do amerykańskiej trasy koncertowej: uznanej serii koncertów „Old Friends”. W 2004 roku odbył się kolejny koncert, którego zwieńczeniem był darmowy koncert w Koloseum w Rzymie. Koncert przyciągnął 600 000 osób.,1970-1975: przerwa i pierwszy albumedytuj

podczas trzyletniej przerwy po rozstaniu Simona & Garfunkel wystąpił w dwóch filmach Mike ' a Nicholsa, Catch-22 (1970) i Carnal Knowledge (1971). Od końca 1971 do początku 1972 pracował jako nauczyciel matematyki, ucząc geometrii w szkole średniej w Litchfield Academy w Connecticut.,

pod koniec 1972 roku, wraz z Simonem& Garfunkel po wydaniu albumu Greatest Hits i krótkim spotkaniu, aby zagrać koncert charytatywny dla kandydata na prezydenta George ' a McGoverna, Garfunkel poczuł się gotowy do powrotu do swojej muzycznej kariery. Jego pierwszym albumem był „Angel Clare” z 1973 roku, który zawierał „All I Know „wraz z” I Shall Sing „i” Travelling Boy ” jako single. Album otrzymał mieszane recenzje, osiągając numer 5 w USA. w 1974 roku Garfunkel wydał przebój „Second Avenue”.,

na swoim kolejnym albumie, Breakaway z 1975 roku, Garfunkel na krótko ponownie spotkał się z Simonem w przeboju „My Little Town” z 1975 roku. Na albumie znalazły się również single „Break Away” (B-Side: „Disney Girls”) I „I Only Have Eyes For You” (piosenka napisana przez Harry ' ego Warrena z 1934 roku), który jest uznawany za pierwszy numer Garfunkela w Wielkiej Brytanii.

1976-1979: Diversity and disasterEdit

w 1976 roku Garfunkel nagrał zarówno wokale tła, jak i duetu dla kilku artystów, w tym albumu Stephena Bishopa Careless, albumu Jamesa Taylora In the Pocket i albumu Black Rose J. D. Southera., Od grudnia 1976 do września 1977 Garfunkel pracował nad kolejnym albumem.

kolejnym wydawnictwem Garfunkela był album Watermark z 1977 roku (USA nr 19, Wielka Brytania nr 26). Nie wywarł on wrażenia na publiczności po wydaniu. Jej główny singel, „Crying in My Sleep” („Mr. Shuck 'N' Jive”) (UK No. 25) nie dotarł do US Top 40. Po dwumiesięcznej przerwie, został wydany ponownie w styczniu 1978 roku, z coverem utworu Sama Cooke ' a(What a) Wonderful World), który zajął pierwsze miejsce na liście Adult Contemporary chart i siedemnaście na liście pop chart., Paul Simon i wspólny przyjaciel James Taylor wnieśli chórki do piosenki, która była wielkim hitem na amerykańskich listach przebojów. W 1978 roku Garfunkel koncertował w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie z gitarzystą Arlenem Rothem, Johnem Barlowem Jarvisem na fortepianie i Leah Kunkel na drugim wokalu.

dziewczyna Garfunkela od 1974 roku, Laurie Bird, popełniła samobójstwo w czerwcu 1979 roku w ich mieszkaniu na Manhattanie, trzy miesiące po wydaniu albumu w marcu. Garfunkel przyznał później, że przez większość lat 80. popadł w głęboką depresję, stąd brak w tym czasie twórczości muzycznej.,w 1981 roku Garfunkel wziął udział w koncercie w Dublinie, który odbył się w 1981 roku. po rozczarowaniu sprzedażą nożyczek, Garfunkel ponownie spotkał się z Simonem na koncercie w Central Parku i światowej trasie koncertowej.. W trakcie trwania trasy doszło do poważnych nieporozumień. W 1984 roku magazyn Stereo Review poinformował, że Simon zmiksował głos Garfunkela z nowego albumu., Początkowo miał to być Simon & Garfunkel studio reunion, ale ostatecznie został wydany jako solowy album Simona (Hearts and Bones). W 1986 roku Garfunkel zagrał rolę rzeźnika na albumie koncepcyjnym Mike ' a Batta the Hunting of the Snark.

1996-2006: Resurgenceedytuj

Koncert Garfunkela na żywo w Ameryce w 1996 roku (UK No.35), nagrany w registry hall na Ellis Island, wystąpił z muzycznymi gośćmi: Jamesem Taylorem, żoną Garfunkela, Kim i jego synem Jamesem.,

Garfunkel wykonał piosenkę przewodnią serialu Brooklyn Bridge z 1991 roku oraz balladę Bustera Baxtera z 1998 roku w serialu edukacyjnym dla dzieci Arthur, gdzie został przedstawiony jako śpiewający Łoś. Występ Garfunkela w Monty Pythonie Erica Idle ' A „Always Look on the Bright Side of Life” został wykorzystany w napisach końcowych filmu As Good as It Gets z 1997 roku.

w 2003 roku Garfunkel zadebiutował jako autor tekstów na albumie Everything Waits to Be Noticed., W 2005 roku, wraz z Maią Sharp i Buddy ' m Mondlock, album zawierał kilka piosenek, które były oryginalnymi wierszami napisanymi przez Garfunkela.

w 2003 roku Simon i Garfunkel ponownie spotkali się na udanej trasie koncertowej, która trwała do 2004 roku. W tym samym roku jego piosenka „Sometimes When I' m Dreaming „z albumu Art Garfunkel (1984) (napisana przez Mike' a Batta) została ponownie nagrana przez byłą piosenkarkę ABBA Agnetha Fältskog na jej albumie My Colouring Book.,

w 2006 roku Garfunkel podpisał kontrakt z Rhino Records (revived Atco Records), a jego pierwszy album Rhino/Atco Some Enchanted Evening został wydany w Stanach Zjednoczonych 30 stycznia 2007 roku. Album był dedykowanym świętem popowych standardów dzieciństwa Garfunkela.w 2009 roku Garfunkel wystąpił jako on sam w serialu HBO „Flight of the Conchords”.premier”.,

Garfunkel kontynuował trasę koncertową w 2009 roku z czterema muzykami i synem.

2 kwietnia 2009 roku duet ogłosił trasę koncertową po Australii, Nowej Zelandii i Japonii na lato 2009. Pod koniec października wzięli udział w 25-leciu koncertów Rock and Roll Hall of Fame w nowojorskim Madison Square Garden. W 2005 roku zespół wydał album”The E Street Band”, w którym gościnnie wystąpili m.in. Bruce Springsteen & The E Street Band, U2, Metallica, Aretha Franklin, Stevie Wonder, and Crosby, Stills, & Nash.,

W marcu 2010 roku Simon& Garfunkel ogłosił 13-dniową trasę koncertową, która rozpocznie się w kwietniu występem na New Orleans Jazz& Heritage Festival. Najwięcej występów zaplanowano w Kanadzie, z czterema występami na Środkowym Zachodzie USA. Według informacji prasowej, set lista skupiłaby się na ich klasycznym katalogu, a także piosenkach z każdej ich solowej kariery., 17 czerwca 2010 roku Simon& Garfunkel odwołał trasę koncertową, którą wcześniej przełożono na Lipiec 2010 roku, a która została przełożona na czas nieokreślony.

w listopadzie 2010 roku Garfunkel powiedział, że z powodu rzucenia palenia dochodzi do siebie po niedowładach i w 2011 roku będzie koncertował.

próbował wznowić trasę koncertową w sierpniu 2012 roku tuż po wydaniu 34-piosenkowej retrospektywy wokalisty. Garfunkel zaplanował 19 solowych koncertów w Stanach Zjednoczonych i Szwecji między sierpniem a grudniem 2012 roku. 16 koncertów zostało odwołanych., Garfunkel miał wystąpić na Night of the Proms w Göteborgu i Malmö W Szwecji 28 i 29 września 2012 roku, ale odwołany w ostatniej chwili z powodu ” nieprzewidzianego problemu wokalnego.”Mówiąc o swoim głosie w lutym 2013 roku, Garfunkel powiedział: „jest coraz lepiej; jestem prawie tam” i że zaczął ponownie rezerwować małe koncerty. W 2014 roku wznowił trasę koncertową, a Tab Laven towarzyszył mu na gitarze akustycznej, przywrócono mu głos.,

w dniu 30 września 2015 roku, Odcinek The Tonight Show Starring Jimmy Fallon, Garfunkel wziął udział w spoof „Black Simon& Garfunkel” skit z członkami The Roots.

piosenka Simona i Garfunkela „America” została użyta przez Berniego Sandersa podczas jego kampanii prezydenckiej w 2016 roku.

26 września 2017 roku Knopf Doubleday opublikował w twardej oprawie pamiętnik Garfunkela What Is It All But Luminous: Notes From An Underground Man. Penguin Random House opublikował ją w miękkiej oprawie i audiobooku.,

PoetryEdit

Garfunkel, zapalony czytelnik i bibliofil, przyznał, że podczas dorastania rodzina Garfunkel nie była literacką rodziną i że dopiero wstąpienie na Uniwersytet Columbia w 1959 roku zaczął „czytać milion książek i stał się czytelnikiem.”Tak rozpoczęło się jego zainteresowanie poezją.

kariera poetycka Garfunkela rozpoczęła się w 1981 roku podczas trasy Simona& Garfunkel 1981-1982 w Szwajcarii. Jechał motocyklem i zaczął pisać wiersz opisujący wieś., W 1989 roku ukazał się zbiór poezji Garfunkela Still Water. Tematy obejmowały jego depresję po stracie ojca; Laurie Bird, jego towarzyszka, która popełniła samobójstwo; jego przyjaźń z Paulem Simonem; i radość z powrotu do muzyki.

strona Garfunkela zawiera listę wszystkich książek, które czytał od 1968 roku. Obecnie lista zawiera ponad 1000 książek. Przeczytał też cały słownik Random House., Garfunkel jest zainteresowany filozofem Jean-Jacques Rousseau, po przeczytaniu jego książki wyznania co najmniej trzy razy (według strony internetowej Garfunkela, książka była 1, 252 i 1000 książka przeczytał).

Aktorskieedytuj

Garfunkel rozpoczął karierę aktorską na początku lat 70., pojawiając się w dwóch filmach Mike ' a Nicholsa: Catch-22 (1970), w którym zagrał drugoplanową rolę jako 19-letni naiwny porucznik Nately, oraz Carnal Knowledge (1971), w którym zagrał idealistyczną postać Sandy., Jego rola Sandy ' ego przyniosła mu nominację do Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1972 roku.

pojawił się później w dramacie Nicolasa Roega Bad Timing (1980) jako Alex Linden, amerykański psychiatra, który jest głównym antagonistą filmu. Film otrzymał najwyższe wyróżnienie Toronto Festival of Festivals, People ' s Choice Award oraz London Film Critics Circle Award dla Najlepszego Reżysera.

pojawił się w Good to Go (1986), w reżyserii Blaina Novaka, w roli dziennikarza z Waszyngtonu, który stara się oczyścić swoje imię po tym, jak został wrobiony w gwałt i morderstwo., Garfunkel pojawił się w medycznym dramacie kryminalnym Boks Helena (1993) w reżyserii Jennifer Lynch jako Doktor Lawrence Augustine.

najnowszym filmem Garfunkela jest Rebound (2010) w reżyserii Barta Freundlicha. Zagrał Harry ' ego Finklesteina, nieco starczego i komicznego ojca głównego bohatera filmu.