architektura bizantyjska, styl budynku w Konstantynopolu (obecnie Stambuł, dawniej Starożytne Bizancjum) po ad 330. Bizantyjscy architekci byli eklektyczni, początkowo mocno czerpiąc z romańskich cech świątyni. Ich połączenie bazyliki z symetrycznymi strukturami religijnymi na planie centralnym (okrągłym lub wielokątnym) zaowocowało charakterystycznym bizantyjsko-greckim kościołem na planie krzyża, z kwadratową masą centralną i czterema ramionami o równej długości. Najbardziej charakterystyczną cechą był kopułowy dach., Aby kopuła mogła spoczywać nad kwadratową podstawą, użyto jednego z dwóch urządzeń: zeza (łuk w każdym z narożników kwadratowej podstawy, który przekształca ją w ośmiobok) lub wahadła. Bizantyjskie budowle charakteryzowały się wysokimi przestrzeniami i wystawną dekoracją: marmurowe kolumny i intarsje, mozaiki na sklepieniach, inkrustowane kamienne chodniki, a czasem złote kasetonowe Sufity. Architektura Konstantynopola rozciągała się na całym chrześcijańskim wschodzie i w niektórych miejscach, zwłaszcza w Rosji, pozostała w użyciu po upadku Konstantynopola (1453). Zobacz też: Hagia Sophia.,
Leave a Reply