Aleksander VI

Aleksander VI, oryginalne hiszpańskie imię Rodrigo de Borja y Doms, włoski Rodrigo Borgia, (ur. 1431, Játiva, koło Walencji-zm. 18 sierpnia 1503, Rzym), skorumpowany, światowy i ambitny papież (1492-1503), którego zaniedbanie duchowego dziedzictwa Kościoła przyczyniło się do rozwoju reformacji protestanckiej.

Rodrigo urodził się w Hiszpańskiej gałęzi prominentnej i potężnej rodziny Borgiów. Jego wuj Alonso de Borgia, biskup Walencji (późniejszy kardynał), nadzorował jego edukację i obdarzył go dobrodziejstwami kościelnymi jeszcze w młodości., Rodrigo studiował prawo w Bolonii, a 22 lutego 1456 został kreowany kardynałem przez swojego wuja, obecnie Papieża Kalikstusa III. jako wicekanclerz Kościoła rzymskokatolickiego, Rodrigo zgromadził ogromne bogactwa i, pomimo surowej nagany ze strony papieża Piusa II, żył jako książę renesansu. Patronował sztuce i spłodził wiele dzieci, dla których zapewniał życie, głównie w Hiszpanii. Przez rzymską szlachciankę, Vannozzę Catanei, miał czworo później legitymizowanych Potomków-Juana, Cesare, Jofré i lukrecję-których skomplikowane kariery niepokoiły jego pontyfikat.,

pomimo cienia symonii, który otaczał dysponowanie jego dobrodziejstwami wśród papieskich elektorów, Rodrigo wyszedł z burzliwego konklawe w nocy z 10 na 11 sierpnia 1492, jako papież Aleksander VI i otrzymał uznanie ludności rzymskiej. Rozpoczął reformę finansów papieskich i energiczną walkę z Turkami osmańskimi. Jego pozycja została zagrożona przez francuskiego króla Karola VIII, który najechał Włochy w 1494 roku, aby potwierdzić swoje roszczenia do Królestwa Neapolu., Karol, za namową konkurencyjnego kardynała z wpływowej rodziny della Rovere, zagroził papieżowi złożeniem zeznań i zwołaniem soboru reformacyjnego. Odizolowany politycznie Aleksander szukał pomocy u tureckiego władcy, Bayezida II. podczas spotkania papieża z królem Karolem w Rzymie na początku 1495 r. otrzymał jednak tradycyjną obediencję od francuskiego monarchy. Mimo to odmówił poparcia pretensji króla do Neapolu i poprzez sojusz z Mediolanem, Wenecją i świętym cesarzem rzymskim zmusił ostatecznie Francuzów do wycofania się z Włoch.,

we wrześniu 1493 Aleksander kreował swojego nastoletniego syna Cesare kardynałem, wraz z Alessandro Farnese (bratem faworyta Papieskiego Giulia la Belli i przyszłego papieża Pawła III). W trakcie swojego pontyfikatu Aleksander mianował 47 kardynałów, aby kontynuować skomplikowaną politykę dynastyczną, kościelną i polityczną., Jego syn Juan został księciem Gandíi (Hiszpania) i ożenił się z Marią Enriquez, kuzynką króla Ferdynanda IV Kastylijskiego; Jofré był żonaty z Sancią, wnuczką króla Neapolu; lukrecja została oddana jako pierwsza Giovanniemu Sforzy z Mediolanu, a gdy małżeństwo zostało unieważnione dekretem papieskim z powodu impotencji, wyszła za Alfonsa Aragońskiego. Po jego zabójstwie lukrecja otrzymała jako trzeci mąż Alfonsa I d ' Este, księcia Ferrary.

tragedia dotknęła Dom papieski w dniu 14 czerwca 1497, kiedy ulubiony syn Aleksandra, Juan, został zamordowany. Aleksander ogłosił program reform i wezwał do ograniczenia luksusu dworu papieskiego, zreorganizowania Kancelarii Apostolskiej oraz stłumienia symonii i konkubinatu., Aleksander okazał wielką wyrozumiałość w kontaktach z dominikaninem Girolamo Savonarolą, który uzurpował sobie kontrolę polityczną we Florencji w 1494 roku, potępił zło Papieskiego dworu i wezwał do złożenia zeznań, a nawet przed upadkiem zakonu w maju 1498 roku, teologowie i ludzie spraw wyrazili poparcie dla papiestwa. Tymczasem Aleksander powrócił jednak do polityki intrygi politycznej.,

Cesare zrezygnował z kardynalstwa w 1498 roku i poślubił Charlottę D ' Albret, aby ugruntować Sojusz Borgii z królem Francji Ludwikiem XII, którego wniosek o unieważnienie małżeństwa został zatwierdzony przez papieża. Dzięki bezwzględnej polityce oblężenia i zabójstw Cesare przejął Północną Italię pod swoją kontrolą; podbił Księstwa Romanii, Umbrii i Emilii i zdobył podziw Niccolò Machiavellego, który wykorzystał Cesare jako wzór dla swojego klasyka polityki, księcia., W Rzymie Aleksander zniszczył władzę rodów Orsini i Colonna i zawarł sojusz z Hiszpanią, przyznając Izabeli i Ferdynandowi tytuł monarchów katolickich. W 1493 roku, po epokowych odkryciach Krzysztofa Kolumba i na prośbę Ferdynanda i Izabeli, Aleksander wydał bullę przyznającą Hiszpanii wyłączne prawo do odkrywania mórz i roszczenia wszystkich ziem Nowego Świata leżących na zachód od linii północ-południe 100 mil (około 320 mil) na zachód od Wysp Zielonego Przylądka. Portugalia otrzymała podobne prawa eksploracji na wschód od linii demarkacyjnej., Ta dyspozycja papieska, która nigdy nie została później uznana przez żadną inną potęgę Europejską, została wspólnie zmieniona przez Hiszpanię i Portugalię w Traktacie z Tordesillas w 1494 roku.

jako patron sztuki, Aleksander wzniósł Centrum Uniwersytetu Rzymskiego, odrestaurował Zamek Świętego Anioła, zbudował monumentalną rezydencję Kancelarii Apostolskiej, ozdobił pałace Watykańskie i przekonał Michała Anioła do sporządzenia planów odbudowy Bazyliki św. Piotra. Rok 1500 ogłosił świętem jubileuszowym i z wielką pompą zatwierdził jego obchody., Propagował także ewangelizację Nowego Świata.

próby wybielania prywatnego zachowania Aleksandra okazały się nieudane. Podczas gdy jego przekonania religijne nie mogą być kwestionowane, skandal towarzyszył jego działalności przez całą karierę. Nawet z renesansowego punktu widzenia jego nieustanne dążenie do celów politycznych i nieustanne wysiłki na rzecz wywyższenia rodziny były postrzegane jako nadmierne. Ani tak skorumpowany, jak Machiavelli i plotki, ani tak przydatny do ekspansji Kościoła, jak uczynią go apologeci, Aleksander VI zajmuje wysokie miejsce na liście tak zwanych złych papieży.,