do 1901 roku rejestrowano więcej bydła rodowodowego niż w Wielkiej Brytanii, a obecnie rejestrowano 40 razy więcej. Bardzo szybko rasa miała znaleźć się w innych krajach anglojęzycznych, takich jak Kanada, Australia, Nowa Zelandia, RPA oraz w Ameryce Południowej, zwłaszcza Argentynie. Obecnie wszystkie te kraje mają większą populację czystego Aberdeen-Angus niż Wyspy Brytyjskie.,
w pierwszej połowie XX wieku Wielka Brytania była uważana za źródło genetyki Aberdeen-Angus i przybyli tu czołowi hodowcy, a w szczególności do Perth February sales, na zapas nasion. Rynek Eksportowy był najbardziej satysfakcjonujący. Jednak w tym okresie wielkość bydła została zmniejszona na niekorzyść producentów komercyjnych tutaj i za granicą. W latach 60-tych wprowadzono do WIELKIEJ BRYTANII duże bydło kontynentalne z ciągiem mięśniowym i wprowadzono do obrotu wołowinę za pośrednictwem supermarketów, gdzie jakość została zaniedbana w interesie gospodarki., W tym samym czasie na całym świecie zauważono potrzebę wzrostu bydła, a nasze rynki eksportowe szybko zniknęły. Rasa w latach 60-tych znalazła się w trudnej sytuacji. Poczyniono pewne postępy, wybierając większe typy wśród brytyjskich, a zwłaszcza irlandzkich, linii, a także kilka dobrych importów z Nowej Zelandii i Australii.
ale zbawienie zostało znalezione w Ameryce Północnej. W Księdze hodowlanej zapisano pierwszy Import z Kanady w 1972 roku., Nie mogąc ze względów weterynaryjnych importować żywych z USA, w ciągu ostatnich 25 lat przywieźliśmy znaczną liczbę samców i samic z Kanady, w wielu przypadkach są to potomstwo czołowych reproduktorów amerykańskich. Nasienie i zarodki pochodzą bezpośrednio z USA.
obecnie rasa jest mieszanką tych północnoamerykańskich linii rodowodu szkockiego i linii brytyjskich. Mamy łatwość wycielenia i temperament, mięsiwo i marmurkowanie, które czyni nas najbardziej popularną rasą wołowiny umiarkowanej na świecie.,
dla brytyjskich hodowców jedynym rynkiem zbytu jest komercyjny producent wołowiny, a za ich pośrednictwem konsumenci najlepszej wołowiny. Hodowcy ci mają do dyspozycji stare narzędzia hodowli i selekcji, które były używane w Keillor, Tillyfour i Ballindalloch, a także techniki sztucznej inteligencji i przeszczepu zarodków,a także zaawansowaną dokumentację wydajności.
Leave a Reply