na het voltooien van het grillige toongedicht Till Eulenspiegel ‘ s Merry Pranks, en zijn eerste opera, Guntram, richtte Strauss zijn aandacht op het gewichtige, gepassioneerde, soms obscure discours van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche, ook sprach Zarathustra (zo sprak Zarathustra). Daarin gebruikte Nietzsche (1844-1900) de Perzische filosoof Zarathustra (of Zoroaster, zoals hij bij de Grieken bekend stond) als medium om zijn eigen opvattingen over de diepere betekenissen van het leven uit te drukken., Hij geloofde dat de moderne mens slechts één stap in het evolutionaire proces was. Op een dag zal hij worden gevolgd door een “super-mens”, een wezen dat de betere kwaliteiten van de hedendaagse samenleving zal behouden, maar zal zijn gezuiverd van de onwaardige.in zijn autobiografie stelde Nietzsche dat zijn Zarathustra in muzikale termen beschouwd zou kunnen worden. Gustav Mahler en Frederik Delius namen hem aan Zijn Woord en zetten delen van de tekst in Symfonie nr. 3 (1896) en A Mass of Life (1905)., Strauss, inmiddels een briljante componist en meester-orkestrator, stelde zich de nog grotere uitdaging van een puur instrumentale aanpak. Hij componeerde zijn toongedicht tussen februari 1895 en augustus 1896, waarbij hij ervoor zorgde dat het “vrij naar Nietzsche” werd ondertiteld, wat het ontbreken van een gedetailleerde programmatische link tussen bron en partituur impliceerde.hij dirigeerde de première in Frankfurt op 27 November 1896. Kort daarna schetste hij zijn redenen om het te maken: “I did not intended to write philosophical music., Ik bedoelde eerder een idee over te brengen van de evolutie van het menselijk ras, vanaf zijn oorsprong, via de verschillende ontwikkelingsfasen, zowel religieus als wetenschappelijk, tot aan Nietzsches idee van de ‘supermens’.”Filmmaker Stanley Kubrick’ s keuze van de majestueuze openingsreeks als het “thema” in zijn film 2001: A Space Odyssey (1968), die gaat over soortgelijke ideeën, vertegenwoordigt dus een meesterzet van muzikaal en conceptueel inzicht.
of het mogelijk is om in de muziek zulke doelen te bereiken als Strauss zich hier heeft gesteld, staat open voor discussie., Weinig luisteraars zouden ontkennen dat zijn Zarathustra een onovertroffen beheersing van orkestrale mogelijkheden vertoont, en een roerende, tot nadenken stemmende opeenvolging van stemmingen.
Leave a Reply