ląd
o pochodzeniu wulkanicznym, Wyspa Świętej Heleny ma dużo popiołu wulkanicznego i wiele widocznych cech skalnych, ale aktywność wulkaniczna na wyspie jest obecnie wymarła. Prostopadłe klify wznoszą się na wysokości od 490 do 700 metrów po wschodniej, północnej i zachodniej stronie Wyspy. Półokrągły Brzeg gór na północ od Sandy Bay obejmuje dwa najwyższe punkty Wyspy, Diana Peak (2690 stóp) i Mount Actaeon (2625 stóp ). Na południe od gór rozcięte przez wodę wąwozy są rozproszone, stając się głębokimi dolinami w pobliżu morza., Źródła są liczne. Jedynym możliwym miejscem do lądowania statków jest północno-zachodnia część wyspy w Zatoce Jamesa, z której wąska Dolina rozciąga się 2,4 km w głąb lądu. W tej dolinie znajduje się miasto i port Jamestown.
st., Helena leży na drodze chłodnych wiatrów Południowoatlantyckich, a jej klimat jest umiarkowany, z ciepłym latem i tylko nieco chłodniejsze zimy. Roczne opady wynoszą od 8 cali (200 mm) na poziomie morza i ponad 30 cali (760 mm) w centrum Wyspy.
st., Rodzima flora i fauna Heleny, która istniała w izolacji przez miliony lat, została zdewastowana przez przybycie ludzi począwszy od XVI wieku, a późniejsze introdukcje obcych gatunków nadal powodowały szkody. Unikalne gatunki przetrwały jednak do dziś. Wyspa może być podzielona na trzy strefy roślinności: skalista, jałowa strefa przybrzeżna z kaktusami, rozciągająca się w głąb lądu na około 1 mili (1,6 km); Środkowa Strefa, rozciągająca się na kolejne 0,25 do 1 mili (0,4 do 1.,6 km) W głębi lądu i wspierające trawiaste wzgórza i gorsety, wierzby, topole i sosny szkockie; oraz central zone, o długości około 5 km i szerokości 2 km, która jest domem dla wielu gatunków endemicznych roślin na wyspie (w tym heban św. Heleny, sekwoja św. Heleny i czarna kapusta), a także dębów, cedrów, eukaliptusów, bambusów i bananów. Zwierzęta zamieszkujące wyspę mają tendencję do niewielkich rozmiarów; należą do nich bezkręgowce, takie jak rumienkowate ślimaki i różne owady, a także ptaki wirginijskie (rodzaj siewki).
Leave a Reply