Samaria, Hebrajski Szomron, Centralny region starożytnej Palestyny. Samaria rozciąga się na około 40 mil (65 km) z północy na południe i 35 mil (56 km) ze wschodu na zachód. Od północy graniczy z Galileą, od południa z Judeą, od zachodu z Morzem Śródziemnym, a od wschodu z rzeką Jordan. Pasma górskie Południowej Samarii ciągną się do Judei bez wyraźnie zaznaczonego podziału.
starożytny Sychem (w pobliżu współczesnego Nāblus), w centrum Samarii, służył jako skrzyżowanie i centrum polityczne regionu.,
w czasie Izraelskiego podboju Palestyny strategiczne tereny regionu Samarii znajdowały się w rękach Kananejczyków. Chociaż Izraelici byli w stanie zdobyć przyczółki w kraju górskim, niektóre z kluczowych twierdz kananejskich na sąsiednich równinach lub dolinach skutecznie stawiały im opór aż do czasów króla Dawida (X w.p. n. e.). Region Samarii został przydzielony domowi Józefa, to znaczy plemieniu Efraima i połowie pokolenia Manassesa., Po śmierci króla Salomona (X wiek) plemiona Północne, w tym te z Samarii, oddzieliły się od plemion południowych i ustanowiły odrębne królestwo Izraela. Jego stolica najpierw znajdowała się w Tirze (być może nowoczesnym Tall al-Fāriṣah), a następnie, od czasu Omri (876-869 lub OK. 884–ok. 872 pne), została przeniesiona do miasta Samaria, a następnie nowe miasto zbudowane na szczycie wzgórza około 7 mil (11 km) na północny zachód od Sychem., Chociaż Królestwo Północne było często silniejsze od Judy na południu i cieszyło się większym rozwojem gospodarczym, zostało rozgromione przez Asyrię w 722 roku, a znaczna część jego ludności została wzięta do niewoli.
w czasach Nowego Testamentu Samaria znajdowała się pod kontrolą rzymską i była w pewnym stopniu ośrodkiem kultury hellenistycznej. Jezus miał niewiele wspólnego z Samarytanami, ale w epoce Apostolskiej grecko-języczni chrześcijanie głosili im kazania; to głoszenie oznaczało etap przejściowy w rozszerzaniu się Kościoła na świat pogański., Sekta Samarytańska, która wywodzi się z Północnej, izraelskiej formy religii mojżeszowej, nadal istnieje w Nāblus i akceptuje tylko Pięcioksiąg jako Pismo Święte (zob. Samarytanin).
Leave a Reply