Main Text
Congenital generalized hypertrichosis (CGH) is a genetycznie i fenotypowo heterogeniczna grupa rzadkich chorób charakteryzujących się uniwersalnym przerostem włosów. Jest główną cechą fenotypową wielu różnych zespołów genetycznych i może być dziedziczona jako cecha dominująca autosomalna lub X-linked.,1-5 fenotyp CGH wzbudził duże zainteresowanie naukowe i uwagę mediów, głównie ze względu na uderzający fenotyp owłosiony i jego pozornie atawistyczny charakter.6,7 do tej pory stwierdzono wady genetyczne w dwóch formach autosomalnej dominującej CGH. Autosomalna dominująca wrodzona uogólniona hipertrichoza terminalis z lub bez przerostu dziąseł (mim 135400) jest związana ze zmianami liczby kopii (CNVs), mikrodelecjami lub mikroduplikacją, na chromosomie 17q24, zarówno w przypadkach rodzinnych, jak i sporadycznych.,W przypadku hypertrichosis universalis congenita, typu Ambras (MIM 145701) wykryto 5 zmian chromosomu 8 i możliwy efekt pozycyjny.8 Figuera i in. w 1995 roku mapował pierwszy locus CGH na chromosom xq24-q27.1 w dużej meksykańskiej rodzinie segregującej X-linked hypertrichosis (MIM 307150).3 Następnie mapowanie genetyczne zostało potwierdzone u meksykańskiego krewnego z wrodzonym zespołem hipertrichozy związanym z X, składającym się z CGH, głuchoty i anomalii dentystycznych.4 jednak podstawowa mutacja pozostaje niezidentyfikowana.,
zaburzenia genomowe są rosnącą klasą zaburzeń u ludzi, które są spowodowane przez przegrupowanie genomu, które może prowadzić do całkowitej utraty lub zysku genu (s) wrażliwych na efekt dawkowania lub, alternatywnie, może zakłócić integralność strukturalną genu.9 Mikrodelecje i mikroduplikacje są najczęściej związane z zaburzeniami genomicznymi człowieka.,9-11 innym rodzajem przegrupowania genomowego, rzadziej spotykanym, jest interchromosomalna wstawka, w której dochodzi do interkalacji części jednego chromosomu w inny, niehomologiczny chromosom i jest również określana jako interchromosomalna wstawka translokacyjna.12
najnowsze zastosowanie massively parallel sequencing (MPS) i wysokiej rozdzielczości analizy CNV genomu szybko rozwikłał genetyczne podstawy wielu rzadkich Mendelian i genomic nieład.,10-14 tutaj dodajemy X-linked congenital hypertrichosis syndrome, wśród najrzadszych rzadkich warunków, do listy tych zaburzeń poprzez raportowanie na identyfikacji niezależnych interchromosomal insertions involving different autosomal segments mediated by the same small palindrom at Xq27.1 in each two X-linked CGH families of different ethnic Round.
Po raz pierwszy odkryliśmy pięciokoleniową chińską rodzinę z odrębnym zespołem CGH, skoliozą i rozszczepem kręgosłupa (ryc. 1a i 1B). Rodzina liczyła 11 osób dotkniętych chorobą (ryc. 1a)., Wszystkie cztery chore samce, dostępne do oceny fenotypowej, miały ciężką hipertrichozę związaną ze skoliozą, podczas gdy wszystkie chore samice miały tylko łagodną hipertrichozę, co było zgodne z dziedziczeniem związanym z X (ryc. 1B–1D). Proband, 41-letni mężczyzna, również miał rozszczep kręgosłupa prezentujący się jako szyjne i krzyżowe meningoceles (ryc. 1C). Pozostałe dziesięć dotkniętych osób nie wykazuje rozszczepu kręgosłupa., Pobraliśmy próbki krwi od 19 uczestniczących członków rodziny (ośmiu dotkniętych, siedmiu nienaruszonych i czterech małżonków) po uzyskaniu świadomej zgody uczestników i zgody od Peking Union Medical College institutional review board. Próbkowanie kosmówki wykonano dla uczestnika V1 (rys. 1a). Genomowe DNA ekstrahowano standardowymi metodami., Aby określić, czy X-linked wrodzona hypertrichosis syndrome mapowane do tego samego locus, jak donoszono wcześniej w meksykańskiej rodziny CGH, 3 ustaliliśmy genotypy w 17 członków rodziny na 14 polimorficznych mikrosatelitarnych markerów loci z regionu Xq26.3-q27. 2 (Tabela S1 dostępne online), z których 11 zostały zaprojektowane przy użyciu UCSC Human Genome Browser. Analiza połączeń dwupunktowych i obliczanie wyniku LOD zostały przeprowadzone za pomocą programu MLINK oprogramowania pakietu połączeń (Wersja 5.2)., Parametrami wykorzystywanymi w analizie powiązań były dziedziczenie dominujące związane z X, całkowita penetracja, szybkość mutacji zerowa, równa częstotliwość alleli mikrosatelitarnych i częstotliwość alleli chorobowych wynosząca 1 na 10 000. Nasza analiza powiązań dwupunktowych wykazała maksymalny wynik LOD 3.91 przy θ = 0 dla pięciu markerów (tabela S2), potwierdzając powiązanie genetyczne z tym samym locus w rodzinie Chińskiej. Na podstawie haplotypów zaobserwowaliśmy dwa zdarzenia rekombinacji, jeden w III5 i drugi w IV2 (rysunek S1)., Dalsza analiza haplotypu w tych dwóch rekombinantach zdefiniowala krytyczny region do przedzialu miedzy ZLS3 i ZLS10, reprezentujacy genomowy przedzial 5.6 Mb zawierajacy 40 RefSeq geny (rysunek 1e i rysunek S1). Przeprowadziliśmy amplifikację PCR i sekwencjonowanie wszystkich eksonów i ich towarzyszących sekwencji intronicznych dla tych genów w probandzie (ryc. 1e; informacje o podstawniku są dostępne na życzenie), ale nie zidentyfikowaliśmy żadnej patogennej mutacji.,
fenotypy i Locus genetyczne odrębnego zespołu Hipertrichozy wrodzonej X-Linked
(A) Rodowód Pięciokoleniowej chińskiej rodziny z jedenastoma dotkniętymi osobnikami. Dla V1 diagnoza została postawiona na podstawie próbki kosmówki kosmówki. Osoby, których DNA było dostępne, oznaczane są przez”+.”
(B) zdjęcie probanda pokazujące ciężkie CGH.
(C) zdjęcie i obraz MRI przedstawiający oponę oponową szyjki macicy w probandzie.
(D) zdjęcie rentgenowskie probanda pokazujące skoliozę.
(E) schemat Xq26.,3-q27.2 pokazujący geny RefSeq w regionie krytycznym dla X-linked wrodzonej hypertrichosis syndrome. Stały niebieski pasek reprezentuje region krytyczny. Przedstawiono pozycje wszystkich markerów genetycznych wykorzystywanych w analizie powiązań.
aby ustalić, czy wrodzony zespół hipertrichozy związany z X był spowodowany nieznaną mikrodelecją lub mikroduplikacją, wykonaliśmy skanowanie CNV o wysokiej rozdzielczości w obrębie genomu u czterech dotkniętych osób (dwóch mężczyzn i dwóch kobiet), używając tablicy SNP 6 obejmującej Genom Affymetrix.,0 zawierające ponad 906,600 SNP i ponad 946,000 sond typu copy-number. Genomowe próbki DNA od czterech dotkniętych osób (dwóch mężczyzn, II9 i III5; i dwie kobiety, III3 i IV2) zostały genotypowane w CapitalBio Corporation (Pekin, Chiny) z tablicą SNP 6.0 zgodnie z protokołami producenta. Wywoływanie genotypów, kontrola jakości genotypów i identyfikacja CNV zostały przeprowadzone za pomocą oprogramowania Affymetrix Genotyping Console 3.0. Wywołania typu Copy-number-state zostały określone za pomocą algorytmu Canary wbudowanego w pakiet Affymetrix Genotyping Console 3.0., Nie wykryliśmy potencjalnych patogennych CNV w regionie krytycznym, ale znaleźliśmy mikroduplikację>121 kb locus COL23A1 w 5q35.3 (CN_143030 do CN_1143071) u wszystkich czterech osobników (rysunek 2A).
Identyfikacja dziedzicznej Wstawki międzykomórkowej w Xq27.1 w rodzinie Chińskiej z odrębnym wrodzonym zespołem Hipertrichozy związanym z X
(A) stan kopii 600 kb obszaru genomowego na chromosomie 5q35.3 wykazujący obecność mikroduplikacji w chromosomie 5q35.3. Proband. CN, numer kopii.,
(B) Walidacja mikroduplikacji i jej segregacja z fenotypem choroby przez qPCR. RCN, względny numer kopii. Paski błędów reprezentują SD.
(C i D) dwukolorowe sygnały ryb na reprezentatywnym jądrze międzyfazowym (C) i typowych chromosomach metafazowych (D) wykazujące Zdarzenie Wstawienia. Sondy BAC to CTD-2507i18 (czerwony), RP11-55E17 (zielony) i RP11-671F22 (zielony). Zob. rysunek 4A dla pozycji klonów BAC.
(E I F) analiza sekwencji połączeń wklęsłych proksymalnych (E) i dystalnych (f). Sekwencje referencyjne Na Xq27. 1 i 5q35.,3 są oznaczone odpowiednio czerwonym i niebieskim. Węzeł proksymalny zawiera mikroinsertię z chromosomu X (czarną) i mikroinsertię 2 bp (zieloną) nieznanego pochodzenia.
(G) amplifikacja PCR dystalnego złącza wstawiania pokazująca segregację wstawiania z fenotypem.
wszystkie pozycje genomowe odpowiadają sekwencji odniesienia człowieka z lutego 2009 r. (GRCh37).
aby potwierdzić powielanie genomu regionu 5q35.3, zaprojektowaliśmy podkłady do badania ilościowego PCR (qPCR) w czasie rzeczywistym przy użyciu Primer Express v2.,0 oprogramowanie (Applied Biosystems). Wykonaliśmy qPCR jak wcześniej opisaliśmy.15 względny numer kopii (RCN) sekwencji docelowych oznaczono metodą porównawczą ΔΔCT. Do powielania użyto 1,5-krotnego RCN. Eksperymenty qPCR powtórzono trzykrotnie. Podkłady stosowane do testów qPCR podano w tabeli S1. Nasz test qPCR potwierdził mikroduplikację, a także wykazał pełną segregację mikroduplikacji z fenotypem choroby w rodzinie (ryc.,
przeprowadziliśmy dwukolorową hybrydyzację międzyfazową i metafazową fluorescencyjną in situ (FISH), aby potwierdzić wprowadzenie do chińskiej rodziny. Klony sztucznego chromosomu (BAC) bakterii CTD-2507I18, RP11-55E17 i RP11-671F22 zostały wybrane do pokrycia zduplikowanego regionu COL23A1 (mim 610043) na 5q35.3, FHL1 (mim 300163) na Xq26.3 i F8 (MIM 300841) na xq28, odpowiednio (rysunek 4A). Próbki DNA RP11-55E17 i RP11-671F22 BAC były indywidualnie oznakowane spectrumgreen-dUTP (Abbott Molecular), a DNA CTD-2507i18 oznaczono Cy3-dUTP (GE Healthcare Life Sciences)., Jądra międzyfazowe i chromosomy metafazy były kohybridizowane za pomocą pary sond referencyjnych znakowanych przez spectrumgreen-dUTP (sygnał zielony) i cy3-dUTP-znakowane sondy testowej (sygnał czerwony), przeciwstawione DAPI i wizualizowane za pomocą mikroskopii fluorescencyjnej., Dwukolorowe wzorce sygnałów ryb obserwowanych zarówno na jądrach międzyfazowych (ryc. 2C), jak i na chromosomach metafazy (ryc. 2D i ryc. S2) były zgodne z incydentem interchromosomalnym, na co wskazuje obecność czerwonych sygnałów dla COL23A1 na chromosomie 5 oraz na chromosomie X pomiędzy zielonymi sygnałami odpowiadającymi FHL1 na X26.3 i F8 na xq28 (ryc. 2D i ryc. S2).,
Wstawki Interchromosomalne za pośrednictwem tego samego palindromu specyficznego dla człowieka
(a) schemat przedstawiający dwa niezależne wstawki Znalezione w niniejszym badaniu. Czerwone paski stałe reprezentują wstawione fragmenty, a wskazane rozmiary odpowiadają param bazowym (bp). Czerwone linie wyświetlają orientację wkładek. Przedstawiono pozycje sond BAC stosowanych u ryb dwukolorowych oraz genów RefSeq na odpowiednich obszarach chromosomalnych.,
(B) schemat palindromu specyficznego dla człowieka 180 bp ze streszczeniem punktów granicznych określonych w niniejszym badaniu. Trójkąty stałe wskazują punkty przerwania wstawiania w dwóch badanych rodzinach (Chiński w kolorze czerwonym i meksykański w kolorze zielonym). JBPcn, junction breakpoint w rodzinie Chińskiej; JBPmx, junction breakpoint w rodzinie meksykańskiej. Otwarte Trójkąty reprezentują punkty przerwania usuwania u normalnych osób (Chiński w kolorze czerwonym, Meksykański w kolorze zielonym i Yoruban w kolorze czarnym). Czarny stały pasek reprezentuje element LINE-1, który zawiera proksymalny JBPcn., Podano dokładną pozycję jbpcn.
(C) Schemat przedstawiający mały palindrom specyficzny dla człowieka w Xq27.1 i jego sekwencje flankujące. Sekwencja palindromiczna 180 bp jest pudełkowa. Szympans ma dwie połowy palindromu, ale w bezpośredniej orientacji. Wszystkie trzy nieludzkie naczelne mają tylko połowę palindromu.
wszystkie pozycje genomowe odpowiadają sekwencji odniesienia człowieka z lutego 2009 r. (GRCh37).,
równolegle do opisanych powyżej analiz CNV i FISH, przeprowadziliśmy ukierunkowane odławianie i MPS w proband przy użyciu technologii Roche NimbleGen SeqCap i sekwencjonowania 454. W Roche NimbleGen po raz pierwszy zaprojektowano i wyprodukowano dwie matryce przechwytywania sekwencji 385k, z których każda ma 385 000 unikalnych sond SeqCap, określonych przez algorytm SSAHA, obejmujących 88,1% docelowego obszaru krytycznego między ZLS3 a ZLS10 (chrX: 135 204 482–140 853 096; GRCh37, hg19) (rysunek 1E)., Przechwycone DNA zostało zsekwencjonowane w systemie sekwencera genomu FLX z długo czytaną chemią serii GS FLX Titanium w Roche 454 Life Sciences. Uzyskane odczyty sekwencji zostały zmapowane do hg18 Human reference za pomocą oprogramowania GS Reference Mapper i wyniosły 555 Mb danych sekwencji, z czego około 98% zmapowano z powrotem do docelowego regionu. Dalsza analiza za pomocą oprogramowania Mapera referencyjnego 454 GS ujawniła dystalne sekwencje połączeń wstawiania (rysunek S3), wskazując punkt przerwania w obrębie chromosomu X (chrX: 139,502,951) do centrum krótkiej palindromicznej sekwencji 180 bp w xq27.,1, który znajduje się 82 kb poniżej sox3 (mim 313430) (rysunek S2, rysunki 4A i 4B). Użyliśmy dalekiego zasięgu PCR do wzmocnienia połączeń wtrąceniowych. Primery zostały zaprojektowane z sekwencji otaczających palindrom w xq27.1 i punktów przerwania na podstawie tablicy SNP 6.0 współrzędnych genomowych., Analiza sekwencji wynikowych amplikonów za pomocą sekwencjonowania Sangera zweryfikowała dystalne złącze Znalezione w docelowym sekwencjonowaniu genomowym (rysunek 2F), umieściła drugi punkt przerwania chromosomu X tworzący proksymalne złącze wstawiania w środku elementu linii 1 obok małego palindromu (rysunek 2E i rysunek 4B) i wskazała, że zmutowany chromosom X miał bezpośrednie wstawienie fragmentu 125,577 bp z wewnątrz COL23A1 (rysunki 2e i 2F, rysunek 4A); tj. der(X)dir ins(x); 5) (Q27.1;Q35.3)., Wykazano, że wstawianie to występuje równocześnie z delecją 1263 bp pomiędzy dwoma punktami przerwania chromosomu X w xq27.1 (rys. 2e i 2F). Zgodnie z testem qPCR, nasz test junction PCR w rodzinie wykazał określone fragmenty oczekiwanych rozmiarów u wszystkich dotkniętych osobników, ale u żadnego z nienaruszonych członków rodziny (ryc. 2G).
odkrycie insercji za pomocą krótkiej sekwencji palindromicznej w rodzinie Chińskiej skłoniło nas do zbadania pierwotnie opisanej meksykańskiej rodziny CGH związanej z X (ryc. 3A). Wykorzystanie tablicy SNP 6.,0 dla badania czterech członków rodziny (dwóch dotkniętych i dwóch nienaruszonych) dla CNV ujawniło mikroduplikację fragmentu a >278 Kb fragmentu na 4q31 (SNP_A-2053483 do SNP_A-1883747), obejmującego PRMT10 i TMEM184C i obejmującego części ARHGAP10 (mim 609746) i EDNRA (mim 131243), w dotkniętych członków (rysunek 3b i rysunek 4A). Potwierdziliśmy tę mikroduplikację za pomocą testu qPCR (rysunek 3C) i uzyskaliśmy informacje o punkcie przerwania za pomocą podobnego podejścia PCR połączenia (rysunki 3D i 3E)., Nasze wyniki sugerowały, że dotknięci członkowie rodziny meksykańskiej odziedziczyli zmutowany chromosom X z odwróconą wstawką fragmentu bp 300,036 z regionu 4q31.22-q31.23 (rysunki 3D i 3e, rysunek 4A), czyli der(x)inv ins(x; 4)(q27.1;q31.23q31.22). Badanie wszystkich dostępnych członków rodziny w celu wstawienia za pomocą testu PCR połączenia potwierdziło segregację insercyjnego zdarzenia z fenotypem CGH (rys. 3F)., Co ciekawe, oba z dwóch x punktów przerwania zidentyfikowanych w rodzinie meksykańskiej znajdowały się w centrum palindromu (chrX: 139,502,951 i 139,502,958) (ryc. 3D i 3e, ryc. 4B), wzmacniając w ten sposób rolę tego małego palindromu jako pośrednika w inicjacji dwóch wstawek zidentyfikowanych w tym badaniu.
Identyfikacja dziedzicznej Wstawki międzykomórkowej w Xq27.1 w rodzinie meksykańskiej z X-Linked CGH
(A) Rodowód Pięciokoleniowej rodziny meksykańskiej z X-linked CGH., Osoby, których DNA było dostępne, oznaczane są przez”+.”
(B) Copy-number state of a 600 kb genomic region on chromosome 4q31 showing the presence of a microduplication in an affected individual. CN, numer kopii.
(C) Walidacja mikroduplikacji przez qPCR. RCN, względny numer kopii. Paski błędów reprezentują SD.
(D i E) analiza sekwencji połączeń wklęsłych proksymalnych (D) i dystalnych (e). Sekwencje referencyjne Na Xq27. 1 i 4q31 są oznaczone odpowiednio czerwonym i niebieskim. Dystalny węzeł zawiera mikroinsekt 25 bp.,
(F) amplifikacja PCR proksymalnego złącza wstawiania pokazująca segregację wstawiania z fenotypem.
wszystkie pozycje genomowe odpowiadają sekwencji odniesienia człowieka z lutego 2009 r. (GRCh37).
zidentyfikowaliśmy niezależne wstawki za pośrednictwem tego samego małego palindromu w Xq27.1 w dwóch różnych rodzinach dotkniętych hipertrichozą związaną z X. Ponadto całkowita segregacja tych wstawek z fenotypami dostarczyła dodatkowych dowodów potwierdzających ich rolę przyczynową., Aby ustalić, czy te wstawki były unikalne dla tych rodzin i aby wykluczyć możliwość ich reprezentowania normalnej zmienności genomowej w populacji, zbadaliśmy 740 osobników płci męskiej (215 Chińskich, 118 meksykańskich i 407 indyjskich Azjatów) za pomocą PCR przy użyciu podkładów pochodzących z sekwencji otaczających palindrom (tabela S1) i nie znaleźliśmy wykrywalnego Wstawienia., Ponadto CNV obejmujące dwa zidentyfikowane wstawione segmenty nie są zgłaszane w publicznej bazie danych wariantów genomowych i nie występują u 1274 chińskich osobników kontrolnych (1074 z Szanghaju i 200 z Hongkongu). Wzięte razem, nasze wyniki sugerują, że wkładki z udziałem palindromu są podstawową przyczyną izolowanego i syndromicznego X-linked CGH.
sekwencje Palindromiczne nie są stabilne i mogą wywoływać zmiany genomu, w tym delecje i nawracające translokacje.16-18 Sekwencja palindromiczna 180 bp występuje tylko u ludzi., Jest on otoczony powtórzeniem linii – 1 i sekwencją LTR (rys. 4C). Badanie regionu ortologicznego w genomie szympansa ujawnia dwie połówki palindromu, ale są one w bezpośredniej orientacji i są oddzielone sekwencją LTR. Inne nieludzkie naczelne, w tym orangutan, rezus i marmozeta, mają tylko połowę palindromu (ryc. 4C). Wyniki te sugerują, że palindrom jest ewolucyjnie bardzo młody., Wspomniana analiza PCR u osób kontrolnych wykryła jednak delecje o wielkości od 173 bp do 9104 bp u dziewięciu osób (dwóch chińskich, dwóch meksykańskich i pięciu azjatyckich Indian) (tabela S3). Ponadto, delecja 209 bp była widoczna u osobnika Yorubana poddanego sekwencjonowaniu całego genomu.19 zauważalnie, wszystkie z tych dziesięciu delecji miały jeden punkt przerwania w centrum palindromu (tabela S3), usuwając tym samym połowę palindromu. Wydaje się więc, że specyficzna dla człowieka Sekwencja palindromiczna w xq27.,1 jest podatny na pękanie, a zatem stanowi punkt krytyczny dla zmian genomowych, w tym wstawiania.
interchromosomalne Zdarzenie wstawiania wymaga co najmniej trzech zdarzeń przerwania i dlatego jest nie tylko rzadsze, ale także bardziej złożone w porównaniu do typowych typów przemieszczeń genomowych (mikrodelecja, mikroduplikacja i translokacja terminala). Wcześniejsze badania mikroskopowo widocznych wstawek międzychromosomalnych oszacowały częstość występowania na 1: 80 000 żywych urodzeń.,20 jednak, ostatnio, high-resolution array-based comparative genomic hybridization (aCGH) analysis and confirmatory FISH of 18,000 clinical samples identified 40 interchromosomal insertions (1: 500), co wskazuje, że mogą one nie być tak rzadkie, jak wcześniej sądzono.12 wstawki Międzychromosomalne mogą wytwarzać fenotyp choroby poprzez zmianę aktywności genu. Jeśli Gen(Y) wewnątrz wkładki jest wrażliwy na dawkę, jego ekspresja może być zwiększona. Zdarzenie insercji może zakłócić gen i spowodować utratę lub zysk funkcji., Nieprawidłowa ekspresja genu może wynikać z wprowadzenia nowej sekwencji w obrębie lub w pobliżu genu z powodu efektu pozycji lub wprowadzenia nowych sekwencji regulacyjnych. U mutanta myszy spontaneous Dancer (Dc) interchromosomalne wstawienie w pierwszym intronie Tbx10 fragmentu genomu zawierającego promotor p23 może powodować ektopową ekspresję Tbx10, tworząc w ten sposób rozszczep wargi i płytki u homozygot.,21 Dzięki połączeniu skanowania CNV o wysokiej rozdzielczości microarray i ukierunkowanego sekwencjonowania genomu, byliśmy w stanie znaleźć niezależne patogenne wstawki w X-linked CGH. Dwa insercja zdarzenia pokazywali pośredniczyć ten sam mały palindrom który znajduje się w 485 kb genu pustynia region flankujący telomerycznie SOX3 kodujący SRY (płeć determinujący region Y)-box 3 transkrybowanie czynnik (rysunek 4A)., SOX3 jest najbardziej intrygującym genem kandydującym, ponieważ jego koniec 3 ' leży 82 kb telomeryczny do palindromu, a rodzina czynników transkrypcyjnych SOX jest jedną z najważniejszych grup rozwojowych regulatorów. Postulujemy, że wkładki z udziałem palindromu zidentyfikowane w naszym obecnym badaniu mogły wprowadzić specyficzne dla tkanki elementy regulacyjne, a tym samym wywołać ektopową ekspresję SOX3 w mieszkach włosowych (HFs) lub komórkach prekursorowych, które mogą powodować nieprawidłowe wzornictwo włosów i powodować nieprawidłowy fenotyp.,
mutacje w SOX3 były związane z opóźnieniem umysłowym związanym z X z izolowanym niedoborem hormonu wzrostu (MIM 300123),22, a także z hipopituitaryzmem związanym z X (MIM 312000).23 Mikroduplikacje obejmujące SOX3 zostały znalezione w X-linked hypopituitarism.23 W x-linked recesywnej niedoczynności przytarczyc (mim 307700), wstawienie około 340 kb intragenic fragment SNTG2 (mim 608715) na 2p25.3 do xq27.1 miejscu 67 kb poniżej sox3 został zidentyfikowany.24 to zdarzenie wstawiania towarzyszy delecji 23-25 kb, która obejmuje palindrom specyficzny dla człowieka., Wpływ pozycji na ekspresję SOX3 został zasugerowany jako podstawowy mechanizm patogenny.24.07.2010 @ 22: 00: 00 zgłaszali genomicznych rearanżacji, w tym mikroduplikacji i delecji w regionie SOX3, u trzech pacjentów z XX płci męskiej odwrócenia (MIM 300833) z punktami przerwania w regionie regulacyjnym SOX3.Chociaż dokładne wartości graniczne tych zmian nie są dostępne w ich badaniu, wydaje się, że region genomowy biorący udział w zdarzeniach wprowadzania zgłaszanych w naszym badaniu jest duplikowany u dwóch z trzech zgłoszonych pacjentów., Wyżej opisani pacjenci z niedoczynnością przytarczyc związaną z X, recesywną niedoczynnością przytarczyc związaną z X lub odwrotną płcią XX nie mają fenotypu nadtrichozy.23-25 dodatkowo, kobiety z delecjami Xq26-q28, które mogą spowodować utratę SOX3, rozwijają przedwczesną niewydolność jajnika 1 (MIM 311360), ale nie hipertrichosis.,26-29 razem, te zapewniają wsparcie dla naszej hipotezy, że X-linked CGH ze skoliozą lub bez i rozszczepu kręgosłupa wynika z wstawiania zdarzeń wprowadzających nowe elementy regulacyjne DNA w każdej z wstawianych sekwencji, a nie z tworzenia „efekt pozycji” przez fizyczne oddzielenie genu od jego wewnętrznych elementów regulacyjnych.
SOX3 jest blisko spokrewniony z SOX2 (MIM 184429), genem kodującym kluczowy regulator dla komórek macierzystych, ale do tej pory nie wiadomo, czy jest wyrażany w HFs., Wykazano, że komórki brodawki skórnej z ekspresją Sox2 określają typy HF myszy i indukują morfogenezę HF.30,31 przy użyciu RT-PCR (tabela S1), nie mogliśmy wykryć ekspresji mRNA SOX3 w HFs wyizolowanych z tkanki skóry głowy ofiarowanej przez zdrowe osoby po zabiegu kosmetycznym lub z próbki skóry pobranej z ramienia proband z rodziny Chińskiej (rysunek S4). Tak, wydaje się rozsądny spekulować że palindrom pośredniczący wstawki mógł nakłaniać ektopową ekspresję SOX3 na wczesnym etapie rozwoju HF., Wstawiony fragment w rodzinie Chińskiej może zawierać dodatkowe elementy regulacyjne, a tym samym prowadzić do dodatkowych wad rozwojowych, w tym skoliozy. Przypadkowo CNVs na 17q24 w pobliżu SOX9 (mim 608160), gen kodujący istotny regulator komórek macierzystych HF,32, 33 powodują autosomalnie dominujący CGH.5 dalsze badania są wymagane w celu określenia, czy nieprawidłowa ekspresja SOX3 lub SOX9 zmienia wzór włosów, jak wynika z tych badań.
Leave a Reply