El Cid następnie pracował jako płatny, zawodowy żołnierz Muzułmańskiego króla Saragossy. W czasie, który miał przeszłości, El Cid pokonał ataki chrześcijan i nadal stał się bardziej znany i bardziej znany jako generał. To spowodowało, że inni królowie i generałowie obawiali się, że El Cid wyprzedzi ich swoją mocą.
w październiku 1086 roku Alfons stoczył bitwę z Almorawidami. Zaatakowali się nawzajem w Sagrajas, gdzie Alfonso został pokonany. Straty zmusiły Alfonsa do ponownego wygnania El Cid., Alfonso wezwał go z powrotem, mając nadzieję, że El Cid pokona Almorawidów. Jednak problemy z zaufaniem sprawiły, że dwaj mężczyźni poszli po raz kolejny w swoją stronę. Alfonso I El Cid spotkali się razem ze swoimi armiami, ale nie udało im się z powodu nieporozumień. Ludzie przekonali króla Alfonsa, że El Cid planował się nie pojawić i pozwolić Alfonsowi i jego armii zostać pokonanym. Po raz kolejny Alfonso wygnał El Cid.El Cid i jego mała armia opuścili i najechali ziemie we wschodniej Hiszpanii. Cztery lata później rządził dużym, bogatym terytorium. Jego stolicą była Walencja.,
rządził dobrze, pozwalając muzułmanom i chrześcijanom na mieszanie się. Król Alfonso błagał El Cyda o pomoc w toczącej się walce z Almorawidami. Tymczasem Królestwo El Cid tak ciężko pracowało, aby je zbudować, rozpadało się od muzułmańskich rewolt. El Cid wrócił do Walencji i przywrócił miastu pokój.
El Cid kontynuował podbój wielu miast przed swoją śmiercią 10 lipca 1099 w Walencji. Historia życia El Cida zainspirowała wielu dramatopisarzy i wierszy.
Leave a Reply