Benjamin Harrison (Polski)

Benjamin Harrison podążał za wybitnym przykładem swojego dziadka Williama Henry ' ego Harrisona aż do Białego Domu, wygrywając wybory na 23.prezydenta kraju w 1888 roku. Podczas gdy jego poparcie dla taryf ochronnych doprowadziło do wzrostu cen dla konsumentów i prawdopodobnie utorowało drogę dla przyszłych nieszczęść gospodarczych narodu, jego śmiałe dążenie do celów polityki zagranicznej Ameryki (w tym jego propozycja aneksji Wysp Hawajskich) pokazała jego rozszerzoną wizję roli narodu w sprawach światowych., W 1890 roku Harrison podpisał ustawę Sherman Antitrust Act, pierwszy akt prawny mający na celu zakazanie połączeń przemysłowych lub trustów. Przed końcem pierwszej kadencji poparcie dla Harrisona malało nawet w ramach Partii Republikańskiej. W 1892 przegrał z Groverem Clevelandem walkę o reelekcję; pozostał aktywny w życiu publicznym jako prawnik i mówca publiczny aż do śmierci w 1901.

Benjamin Harrison: Wczesne życie i kariera

Harrison urodził się 20 sierpnia 1833 roku w North Bend w stanie Ohio.dorastał na farmie położonej w pobliżu rzeki Ohio pod Cincinnati., Jego ojciec, John Harrison, był farmerem, a jego dziadek, William Henry Harrison, został wybrany na Dziewiątego prezydenta Stanów Zjednoczonych w 1840 roku, ale zmarł na zapalenie płuc zaledwie miesiąc po objęciu urzędu. Benjamin Harrison ukończył Miami University w Oksfordzie w stanie Ohio w 1852 roku i w następnym roku ożenił się z Caroline Lavinią Scott; para miała dwoje dzieci. Po studiach prawniczych w Cincinnati, Harrison przeniósł się do Indianapolis w stanie Indiana w 1854 roku i założył własną praktykę prawniczą.,

chociaż jego ojciec ostrzegał Benjamina przed presją życia w Polityce, jego żona zachęcała do jego ambicji politycznych. Młody Harrison zaangażował się w politykę stanową w Indianie, dołączając do raczkującej Partii Republikańskiej, która została zbudowana na opozycji do niewolnictwa i jego rozszerzenia na terytoria Zachodnie. Popierał pierwszego republikańskiego kandydata na prezydenta, Johna C. Frémonta w 1856 i Abrahama Lincolna w 1860., Gdy w 1861 roku wybuchła wojna secesyjna, Harrison wstąpił do armii Unii jako porucznik w 70 Ochotniczym Pułku Piechoty Indiany i do 1865 roku osiągnął stopień generała brygady brevet. Po zakończeniu wojny w Indianie, Harrison wznowił swoją praktykę prawniczą i działalność polityczną, bezskutecznie ubiegając się o nominację republikańskiego gubernatora w 1872 roku. Cztery lata później zdobył nominację, ale przegrał w wyborach powszechnych.

Benjamin Harrison ' s Road To The White House

w latach 1881-1887 Harrison reprezentował Indianę w USA., Senat, argumentując za prawami gospodarzy i rdzennych Amerykanów przeciwko rozwijającemu się przemysłowi kolejowemu i prowadząc kampanię na rzecz hojnych emerytur dla weteranów wojny secesyjnej, między innymi. Jako bardzo pryncypialny i pobożnie religijny człowiek, Harrison zerwał z Partią Republikańską, aby sprzeciwić się Chinese Exclusion Act z 1882 roku (który miał na celu zamknięcie Stanów Zjednoczonych dla chińskich imigrantów) z powodu naruszenia praw przyznanych Chińczykom na mocy wcześniejszego Traktatu; ustawa przeszła bez jego poparcia.,

Harrison stracił miejsce w Senacie po demokratycznym zwycięstwie w legislaturze stanowej Indiany w 1887 roku, tylko po to, aby uzyskać nominację Republikanów na prezydenta w następnym roku. Zamiast podróżować po kraju podczas kampanii, wygłosił liczne przemówienia do delegacji, które odwiedziły go w Indianapolis–wczesny przykład tak zwanej „kampanii frontowej.,”W kontrowersyjnych wyborach powszechnych, Harrison stracił głos na urzędującego prezydenta Grovera Clevelanda 90,000 głosów, ale prowadził kolegium wyborcze, zdobywając 233 głosy wyborcze do Cleveland' s 168 dzięki zwycięstwom w kluczowych stanach swing Nowego Jorku i Indiany (gdzie przeciwnicy Harrisona później zasugerował, że jego kampania zakupiła głosy, aby wygrać).,

polityka zagraniczna Benjamina Harrisona& polityka zagraniczna

podczas kadencji Harrisona w Białym Domu, utrzymujące się skutki kryzysu gospodarczego doprowadziły do wezwań do bardziej ekspansywnego prawodawstwa federalnego. Wieloletni protekcjonista, Harrison poparł uchwalenie ustawy taryfowej McKinleya z 1890 roku (wspieranej przez kongresmena z Ohio i przyszłego prezydenta Williama McKinleya)., Po raz pierwszy w czasie pokoju Kongres przywłaszczył miliard dolarów podczas administracji Harrisona, rozgniewając wielu Amerykanów, którzy postrzegali prezydenta i jego kolegów Republikanów jako zbyt popierających bogate interesy. Z drugiej strony, Harrison pożyczył swoje poparcie dla Sherman Silver Purchase Act, który wymagał od rządu zakupu 4,5 miliona Uncji srebra miesięcznie i skłonił się do nacisków agrarianów i Reformatorów, podpisując ustawę Sherman Antitrust Act, mającą na celu zakazanie połączeń przemysłowych lub trustów. (Senator Ohio John Sherman sponsorował oba akty.,) Harrison kontynuował również swoje poparcie dla świadczeń kombatanckich, a także propagował ochronę lasów i rozbudowę Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

na arenie polityki zagranicznej administracja Harrisona (w tym prezydent i sekretarz Stanu, James G. Blaine) wykazywała rosnące wpływy amerykańskie w sprawach światowych. Pierwsza międzynarodowa konferencja Państw Amerykańskich (później Unia Panamerykańska) odbyła się w Waszyngtonie pod koniec 1889 roku., Ponadto Departament Stanu Harrison z powodzeniem negocjował z Niemcami i Wielką Brytanią warunki dla amerykańskiego protektoratu na Wyspach Samoańskich i sprzeciwiał się Wielkiej Brytanii i Kanadzie, aby zapobiec nadmiernemu wyporności fok na Morzu Beringa. Harrison bezskutecznie próbował jednak przekonać Kongres do poparcia budowy kanału w Nikaragui, a także w jego staraniach o aneksję Hawajów w 1893 roku.,

Kariera Benjamina Harrisona po prezydenturze

do reelekcji w 1892 r.Harrison zmagał się z rosnącym populistycznym niezadowoleniem, w tym z szeregiem strajków pracowniczych. W wyborach powszechnych ponownie zmierzył się z Groverem Cleveland, wraz z wyzwaniem trzeciej partii populistycznej lub Ludowej. Ujawnienie, że Caroline Harrison była poważnie chora, doprowadziło do skromnych kampanii obu mężczyzn i spowodowało, że Harrison ograniczył swoje występy w kluczowych stanach, przyczyniając się do marginesu jego porażki., Caroline zmarła na gruźlicę pod koniec października, a dwa tygodnie później Harrison przegrał z Cleveland stosunkiem głosów 145 do 277, co było najbardziej decydującym zwycięstwem od 20 lat.

Po opuszczeniu Białego Domu Harrison powrócił do Indianapolis i swojej praktyki prawniczej. W wieku 62 lat poślubił Mary Lord Dimmick, siostrzenicę jego zmarłej żony i opiekunkę; mieli jedno dziecko. W 1898 roku Harrison pełnił funkcję głównego doradcy Wenezueli w arbitrażu sporu granicznego z Wielką Brytanią., Po spędzeniu prawie dekady jako szanowany starszy mąż stanu i uznany mówca publiczny, zmarł w 1901 roku na zapalenie płuc.

dostęp do setek godzin filmów historycznych, komercyjnych za darmo, z HISTORY Vault. Rozpocznij bezpłatny okres próbny już dziś.

galerie zdjęć